hjoed bewûndere se myn
moaie moasslimme kul, like wol
besnijd, ien rukje der oan
it foarfel sa sitten bleau, sear
hie ‘t net dien, yn ien kear
foar altyd besnien, it skeamel
rûpke bleau bleat, as in ikel
dy’t glom, wie er grut
‘t soe my in pûnter wurde,
pontifikaal, koartsich glânzich.
is er yn ‘t echt as er hurd
is ek sa moai, frege se
noch moaier, joech ik ta
as in spiker mei in kop, mar
pine die er dy net kaam er
yn dyn spleetsje, wier net
it soe fiele as wie ‘t syn
natuerlike stee dat dy
dêr stuts, sei ik, do kinst
der fan op oan, it is sa,
sûnder erch wie er grut
en hurd.… Lês fierder
… 
… 
… 
