wurden rane

simmer fersjit fan swart nei skjinner blau
kwik ûntflechtet termometerbuiskes
nachts krûpt elk werom yn eigen skulp

wurden wurde dronken, rane op lippen
minsken iggewearje mei mûle, hân en hûd
oant boesgroentsjeplysjes oarder skeppe

*

Rinnend lâns it 4 km lange strân fan Hendaye op de lette jûn- elke dei in oardeloere – mei útsjoch op de Atlantyske Oseaan, kamen dizze fersen/observaasjes eins fansels yn myn kop omheech; as ik wer thús wie skreau ik se op, sa likernôch tusken novimber ’15 en septimber ’16. Josse de Haan.

Côte d’argent is in syklus fan Josse de Haan, besteande út tsien gedichten yn fjouwer skiften.… Lês fierder

skûleblinkboartsje

stodampen skowe loft, see en strân yn inoars earmen
splite kuierders op yn twa aparte helten sûnder liif
hollen en skonken nimme elk har eigen rûte en paad

nije kombinaasjes wurde berne yn tsjûke mist
oplein partnerruiljen bringt minsken op ‘e doele
skûleblinkstrânboartsjen mei knypeagjende ljochttoer

fjoerwetter

trotwaartegels baarne sûnder fjoer en reek
protters falle dea en rikjend út ‘e sulveren loft
sinnebril ferfoarmet hânwizer ta Don Quichote

molewjukken draaie wyld op sinnesellen
seemokken sile mei paraplu’s yn brede bekken
ûnwaar jeit de see oer strân en dyk en lân

monologen

sniewolken skowe sinne en ljocht fansiden
nacht en kjeld oerhearskje dei en waarmte
wrâld wurdt lytser, teart de gerdinen ticht

buorlju binne wytsnijd, sykheljen is in selspetear
oer strjitte en paad rinne parallel de monologen
ôf en ta ûntstiet der wat ferbining op in krusing

*

Rinnend lâns it 4 km lange strân fan Hendaye op de lette jûn- elke dei in oardeloere – mei útsjoch op de Atlantyske Oseaan, kamen dizze fersen/observaasjes eins fansels yn myn kop omheech; as ik wer thús wie skreau ik se op, sa likernôch tusken novimber ’15 en septimber ’16.… Lês fierder

wetterspikerbêd

hjitte trillet op ’t wetterstrân en see
kerlen sân ûntflamje en wurde fjoer
de oseaan falt yn harsels werom

grutte-lytse famkes dûnsje in seeballet
fakirs op de flamjende spikerbêden
sjowe sjongend it ferline en de takomst

fata morgana’s

sinne toveret skippen yn ‘e loft
fleanmasines farrend yn de see
achter sinnebrillen stoarje minsken

wetter streamt fan wolk nei wolk
stoarm horizontaal fan súd nei noard
toarst tsjoent eagen om yn toverkikers

skroeide stilte

golfbrekkers hâlde tagelyk de siken yn
ien op de top, de oare ûnder oan de foet
stilte skroeit de wetterlongen leech en ticht

achter myn eagen mûskopje fragen-tinksels
oant it lûdfakuüm ûntheitsterjend iepen batst
gedachten op ‘e rin slaan troch it skomjend wetter

*

Rinnend lâns it 4 km lange strân fan Hendaye op de lette jûn- elke dei in oardeloere – mei útsjoch op de Atlantyske Oseaan, kamen dizze fersen/observaasjes eins fansels yn myn kop omheech; as ik wer thús wie skreau ik se op, sa likernôch tusken novimber ’15 en septimber ’16.… Lês fierder