Poëzij

Edwin de Groot

Gysbert 2017 (1): Edwin de Groot oer ‘as nomaden yn tinten teplak’ fan Sytse Jansma.

Pleatst op
4
logo.ensafh

 

Dit is de earste ôflevering fan in rige koarte reaksjes/sinjaleminten op dichtbondels dy’t yn ‘e beneaming komme foar de Gysbert Japicxpriis 2017. Ensafh ropt de lêzer op om ek op de bondels te reagearjen. Dat kin op it bewende redaksjeadres. 

De longlist fan de útkommen bondels is opskjinne troch J.Q. Smink en is hjir te finen. (pdf). Dizze list befettet links nei de reaksjes.

Dit jier sil de GJ-priis foar poëzij wer útrikt wurde. De longlist is ôfsluten mei (neffens my) myn eigen bondel (Sels in Tibetaan belânet op it lêst yn see) dy’t op 30 desimber útkaam by de Afûk.… Lês fierder

Lubbert Jan de Vries

de achtste dei

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

 

yn de úthoeke fan de Skrift toant de Skepping him
op ’e achtste dei
oan de hûn

efter syn brune hûne-eagen
yn de strielen fan de sinne
dûnset in krie
in spjocht dûkt
oer syn kop
en hammeret in nij swart gat
yn in deade beam
neist him
stiet in ielgoes
deemoedich as Jezus Kristus
wjukken wiid
oan de wetterkant

wylst is dêr
it delbêdzjen fan de ierde
wylst is dêr
it wrotten fan de beammen omheech nei de Himel
wylst rûkt er de delgong

yn de nacht fan de achtste dei bilet de hûn
by it ljocht fan de moanne
boppe it grêf fan de man út Earnewâld
de hûn koe him by it libben(de alpha) én kin him yn syn stjerren (de omega)
de hûn seach reeën yn it Paradys mei de snút omheech
ferwûndere…de man út Earnewâld…dea !?… Lês fierder

Richard Brautigan

De stjerhalmaspilers / The Chinese Checker Players

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

 

 

Richard Brautigan

De stjerhalmaspilers

Doe’t ik seis jier âld wie
spile ik stjerhalma
mei in frou
dy’t trijeënnjoggentich wie.
Se libbe op harsels
yn in appartemint
by ús ûnder yn ’e hal.
Alle moandei-en tongersdeitejûnen
spilen wy stjerhalma.
Under it spyljen hie se it ornaris
oer har man
dy’t santich jier lyn stoarn wie,
en wy dronken tee, ieten koekjes
en skelmen.

(Oersetting: Piter Boersma)

*

The Chinese Checker Players

When I was six years old
I played Chinese checkers
with a woman
who was ninety-three years old.
She lived by herself
in an apartment down the hall
from ours.… Lês fierder

Syds Wiersma

Donna Ynkognita

Pleatst op
1
logo.ensafh

 

 

I

De strjitte rint leech. It feest giet fierder
yn in pakhús op ’e hoeke. Hy lûkt
my mei, as wit er hiel goed wa’t er
yn ’e hûs hellet. Elkoar krekt moete
yn in frjemd dielde taal. In smelle trep
omheech. Kroanluchters yn in útwenne
boppeseal. Unbekenden tsjin it rút
sjogge net op út reek en drank. In feest
hjir blykber faker fierd. Hy wiist my
in lege stoel by it trepsgat en rint
noch lûder bearend nei it midden ta.
Dan sjoch ik har. Se hinget mei in freondin
djip achter yn ’e romte op in bank.
Se fingertutet ferheard, trochtrape moai
yn read katoen.… Lês fierder

Edwin de Groot

Skatplicht

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

 

Krekt foar sluterstiid fan 2016 ferskynt by de Afûk de fjirde bondel fan Edwin de Groot: Sels in Tibetaan belânet op it lêst yn see.
Dizze bondel is syn hommaazje oan twa rigels út in gedicht fan Wisława Szymborska.

Je bent – je moet voorbijgaan.
Je gaat voorbij – en alles is oké.

Dit besef fan it tydlik-wêzen spilet op ferskillende wizen en mei wikseljende konklúzjes in rol yn ’e persepsje fan wat der sa op syn wei komt en de dichter jout it taal al wie it mar om foar te kommen dat jo sprakeleas tusken skiep tenûndergean.
Yn it gedicht Skatplicht komt net allinne it foarbygean op it aljemint, it is ek in oade oan twa fan de grutste Poalske dichters

Skatplicht

(Foar Wisława Szymborska en Czesław Miłosz)

ea lake hy wite bjirken bleat
sa as dy yn ’e bosk by syn âlde hûs yn Białowieża
sûne eagen priuwt hy net mear
set himsels muoisum op in stoel

freget traach kreaket sêft wêr melke de boeren noch
yn broekophâlders mei hurdoastige hannen
op smeulend stoppellân it flaaks oanskeavje
hoe komt it dat de tongen fan myn dichters
súntsjeswei ûndersnijd binne as stjerrende Konikhynders

wy roofden allegearre as ûnbeskamme mosken
nêsthier fan har kâldklomme rêgen

sy koenen wolven aaie… Lês fierder

Friedrich Hölderlin, André Looijenga

Doe’t ik lytsjonge wie… / Da ich ein Knabe war…

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

 

 

Friedrich Hölderlin

Doe’t ik lytsjonge wie…

Doe’t ik lytsjonge wie,
rêde in god my faak
fan ’t geraas en de roede der minsken,
doe boart’ ik feilich en goed
mei de blommen fan ’t fjild,
en de koeltsjes fan it swurk
boarten mei my.

En sa’tsto planten
it hert ferblidest,
wannear’t se nei dy ta
de teare earms útstrekke,

Sa hast myn hert ferblide,
heit Hêlios! en allyk Endymiôn
wie ik dyn leafste,
hillige Luna.

O al jim trouwe
freonlike goaden!
dat jim wisten,
hoe’t jim doch myn siele leafhie!

Ek al rôp ik doe noch net
jim by namme, ek jim
hjitten my nea, sa’t de minsken har neame,
lykas koene s’ elkoar.… Lês fierder