It ûnferjoulike
Asto freonen ferjitst, asto de keunstner húnst,
En de djippere geast min en ferkeard begrypst,
God ferjout it, mar steur dochs
Nea de frede fan minnenden.
Oersetting: Piter Boersma
Das Unverzeihliche
Wenn ihr Freunde vergesst, wenn ihr den Künstler höhnt,
Und den tieferen Geist klein und gemein versteht,
Gott vergibt es, doch stör nur
Nie den Frieden der Liebenden.… Lês fierder
op ’e neimiddei
leinen we foar it lêst
tegearre
efter de seedyk
yn it gers
de sinne
joech noch waarmte,
mar hie fielber
oan krêft
ferlern
hy symbolisearre
it ôfskie, dat op hannen wie
en tagelyk de jeugd,
dy’t stiltsjesoan
oergong
do fagest myn triennen ôf
ynstee fan
se fan myn wangen
te tútsjen –
dêrom gûlde ik… Lês fierder
drok-driftich ratteljende rolkoffers
teheisterje tegels froulju
hakketikke hurd-hurd
foarút tusken display-dikerjende
reizgers op in fol perron nei
treinen dy’t der noch net binne
oare kant spoarsleuf leunt linich
in prachtich famke, stoareagjend
yn serene rêst, tsjin in stielen stander
de glâns fan har tsjokke
bosk ljochte krollen wint it krekt net
fan de sinne mar toveret har ta
in spoarfee – sûnder iphone –
dan wringt myn trein him
tusken ús yn as ik te plak sit
en har yn myn eachweid
werom helje wol is hja
weiwurden yn har eigen mearke…… Lês fierder
De skynhillige dichters
Jim kâlde húchlers, sprek fan de goaden net!
Jim ha ferstân! jim leauw’ net oan Helios,
Noch oan de tongerder en seegod;
Dea is de ierde, wa soe har tankje? −
Ien treast, jim goaden! sierje jim dochs it liet,
Al is út jimme nammen de siel ferdwûn.
En is in grutter wurd fanneden,
Memme natuer! dan betinkt men jimme.
Oersetting: Piter Boersma
Die scheinheiligen Dichter
Ihr kalten Heuchler, sprecht von den Göttern nicht!
Ihr habt Verstand! ihr glaubt nicht an Helios,
Noch an den Donnerer und Meergott;
Tot ist die Erde, wer mag ihr danken? –
Getrost, ihr Götter!… Lês fierder
it kristusbyld ferfage
libbenswiis oan ’e muorre
hy stie der by
koe oars net as in krús slaan
de hân op it skouder
skonk him moed en meed
de klap kaam letter
as wjerljocht boppe de bosken
hie er altiten wol tocht
dat ferlies just in gewin wie… Lês fierder
wat docht it my
as buiewolken
leadgrize loften skowe
op wite wynfearren
dûnker driigjend
it lân yn rôlje
wat ferrekt it my
as fûl de wyn
kâld de hagel
my om ’e kop slacht
it fel read
oan stripen giselt
mei tûzen nullen stekt
de lea ferklommet
it docht my sear
as de pine
myn hert raant
myn hûd it iis yn
frisse triennen
fan de holle
baarnt
wat kin it my skele
as de sinne troch my
ljochtet
yn tûzen kleuren
in reinbôge brekt
de kleuren my
op en ôf gean
as it sa fielt
as ik dy do my
wy inoar
oanreitsje… Lês fierder
