op it lege strân hearde ik in bern
laitsjen, ús soantsje smiet wer
boartlik in bal omheech
do kaamst derby
sloechst dyn earm
leafdefol om my hinne
ik seach dyn langst
de jonge dy’t dyn oanwêzigens
net opmurk, rekke betize
yn it letter dat wy sels foarme hiene
in fersplintere libben
elk op syn eigen paad… Lês fierder
stietst dêr ynienen
ik wie yn in opstiging
mar dêrmei o sa wolkom
as fykjend yn in swolm
mei dêrachter yn it neonljocht
heite, noait hie ik tocht
dat de febo it dekôr soe
fan dit leafdesgedicht… Lês fierder
De koartens
‘Wêrom bisto sa koart? hâldsto, as earder, dan
No net mear fan it liet? Do fûnst, as feintsje, dochs,
Yn de dagen fan hope
Asto songste, de ein wol nea!’
As myn lok is myn liet. – Wolsto yn ’t jûnich read
Bliid dy baaie? Ferdwûn is ’t, en de ierde kâld,
En de fûgel fan nachts tiid
Is in lêst foar de eagen dy.
Oersetting: Piter Boersma
Die Kürze
‘Warum bist du so kurz? liebst du, wie vormals, denn
Nun nicht mehr den Gesang? fandst du, als Jüngling, doch
In den Tagen der Hoffnung,
Wenn du sangest, das Ende nie!«… Lês fierder
frijheid gelykheid bruorskip is in idee
yn jins klûs kin men der wat moais fan bakke
de wrâld yn wurdt men gewaar hoe’t it wurket
wurden dêr’t machtigen jin mei ferlakke… Lês fierder
Piter Boersma
Ik begjin mei trije sitaten:
Sitaat ien:
‘Wa’t it net sjoen hat, kin him net foarstelle hoe’n protte yntime, heimsinnige en romantyske poëzy de keunstner yn dizze ienfâldige holle lein hat. De pinsielstreken binne hast te sjen, sa as op in protte fan syn skilderijen, de kleurskakearingen binne net fel of yntins, mar krekt oarsom tige sêft en tige ynhâlden, it docht hast griis oan, mar it is folslein fan harmony.’
Sitaat twa:
‘En omdat gjinien it seit, sil ik it mar sizze: dit skilderij is perfekt fan tekening, perfekt fan foarmjouwing. Hat it publyk wol troch hoe dreech it is om mei kleuren foarm te jaan?… Lês fierder
Bea
Kom stillens, kom iensumens,
kom stillens, kom iensumens.
Bergje my yn dyn skerte
en lit myn tinzen klearens fine.
Sykjend om antwurd bliedt my it herte,
fan alles op ierde,
wat winst is dinent?
Kom stillens.
Kom stillens, kom iensumens,
Kom stillens, kom iensumens.
Jou my dyn mylde doop
Sa dat elke senuw
lûdleas my trillet.
Jou my hope,
in takomstdream,
en myn each stoarret net yn legens fersille.
Kom stillens.
*
Bøn
Kom stilla, kom einsemd,
kom stilla, kom einsemd.
Gøym meg i din favn
og lat min tanke klårleik finna.
Mitt hjarte blør av ukjent svar,
av alt på jord,
kva er det du vil vinna?… Lês fierder
Sjoch ek de Oprop poëtyske dialooch mei Fryske dichters.
Janneke Spoelstra
Dique
Donde inesperadamente encuentro la entrada,
las botas de los niños tajean arroyuelos en la tierra
desgarran lo que se había encenagado
los rastros tienen que revelarse
Desde que llamé a los patios mi base
me nutrí de los frutos de la huerta,
la recompensa de manos tiernas
bebió de las astillas, y las cestas fueron mi trono
una vez un hombre viejo entró en la zanja
del que habíamos sido tan prevenidos
que nunca saldríamos
cómo podía no saberlo él
cuando yo aún habitaba
en medio de las zanahorias bravías,
una rana saltando detrás de las demás,
me pusieron encima de un furgón,
balanceándome por los canales, me llevaron a casa antes de la tormenta
Tenía una prima asmática de Zwolle
que raramente llegaba
y llevaban solo al ganado
al dique en la carretera, a nuevos pastos
Oersetting: Edith Lomovasky-Goel
*
Janneke Spoelstra
Dam
Where I unexpected find entry
children’s boots hack runnels in the ground
tear open what had silted up
traces need to be revealed
from when I called the yards home base
was nourished by the orchards’ fruit
the soft hands’ bounty
drank from shards, and baskets were my throne
one time an old man walked into the ditch
which we had been so warned about
you’ll never get out!… Lês fierder