drok-driftich ratteljende rolkoffers
teheisterje tegels froulju
hakketikke hurd-hurd
foarút tusken display-dikerjende
reizgers op in fol perron nei
treinen dy’t der noch net binne

oare kant spoarsleuf leunt linich
in prachtich famke, stoareagjend
yn serene rêst, tsjin in stielen stander
de glâns fan har tsjokke
bosk ljochte krollen wint it krekt net
fan de sinne mar toveret har ta
in spoarfee – sûnder iphone –

dan wringt myn trein him
tusken ús yn as ik te plak sit
en har yn myn eachweid
werom helje wol is hja
weiwurden yn har eigen mearke…… Lês fierder

in muorre fan weagjend grien
wâlet d’ âld slieperdyk by del
lizzend op it meanfjild
yn in gerswek mei skoare kanten,
stoareagje ik sliepdronken
omheech nei wolkens
twirjend ûnder it blau

ik huverje fan eangstswit
of de lichte simmerrein,
it bin de trochwekke nachten,
net langer gean ik oer
it paad fan miste kânsen
of folgje healwize tinzen as
in jachthûn de rook fan de ridel

wer ûnderweis lit ik mei
wat wjeraksel en lichte weemoed
âlde prinsipes en ideeën
achter, bedobbe neist de
ûnskuld fan eartiids

even earder oan de dyk,
tysket noch wat stowend grús
fan naïve dreamen en
tinne idealen… Lês fierder