Taaste
Myn hannen
iepenje de blinen fan dyn bestean
klaaie dy yn in oare neakenheid
ûntklaaie de liven fan dyn liif
Myn hannen
Fine in oar liif út foar dyn liif
Palpar
Mis manos
abren los cortinas de tu ser
te visten con otro desnudez
descubren los cuerpos de tu cuerpo
Mis manos
inventan otro cuerpo a tu cuerpo… Lês fierder
It park fan it hert fan Zorro
Alle dagen
helje ik touwen út tûken,
jou ik fertrape blommen wetter.
Brutsen wjukken
bring ik werom nei nêsten.
Yn it park fan myn hert
romje ik lege flessen op
en smoarge kondooms.
It is te folle wurk
buorden op te hingjen
om it pisjen
op it grien fan myn hert
te ferbieden.
Ik twivelje soms
oft myn hert al dit grien nedich hat
om hert bliuwe te kinnen.
Soms
tink ik deroan it park fan myn hert
yn in garaazje te feroarjen
en mei it jild
lear ik aaien te lizzen
yn in nêst yn myn hert
en te kraaien
op in muorre yn myn holle.… Lês fierder
Sport en spieren. Dat like it mantsje
ek wol wat, mar wie er net te âld?
Op in jûn yn ‘e sigerige hjerst
gie er nei de kroech, dêr’t keale
manlju nuver guod ferkeapje. Mei in
plestik pûde spuiten en ampullen
kaam er thús, de oare deis online naam
er in abo op de lokale sportskoalle.
Oardel jier letter op it Boekefeest breed
stie it mantsje by de yngong fan Tresoar
foar de skodoar. ‘Jo komme der net yn’,
krige in genipige lytse kritikus te hearren.
De dwerch rûgele del by de betonnen trep.
Sok folk fertsjinnet it tsjil fan de lêste trein.… Lês fierder
myn freondinne
seit tsjin elkenien do,
behalve tsjin
de kening en keninginne
ik fyn dat wol moai
stadichoan
ha ik dat oernommen,
lykas safolle oare
dingen fan har
okkerdeis troffen wy
foar it earst
de 94-jierrige
renommearre keunstner
JanMurk de Vries,
by him thús
ik fielde my sa op myn gemak
oan de keukentafel
by it âlde, freonlike mantsje,
dat ik do tsjin him sei
it wie derút foar’t ik it yn de rekken hie
en ik hie daliks al spyt
ik skrok
doe’t myn freondinne,
dy’t elkenien doket
útsein de kening en keninginne,
JanMurk joke
letter sei se dat se jo sei
omdat hy jo sei
tsjin my… Lês fierder
Opdroege triennen
Fansels wie eartiids net alles better,
alles kaam folle letter pas.
Wy hiene it net breed mar der wie djipgong
yn iten en tinken. Wat wy net ieten
tochten wy derby eltse kear op ’e nij.
It ûnútputlik djip ferdronken keal
wer slachte en bret mei fleiskrûden.
Opdroege triennen ieten wy,
as piken om ’e nocht bret hiene,
mei aaien dy’t wer net útkommen wiene,
sean somtiden ek bakt.
It wiene tiden dêr’t men
gjin besef mear fan hat.
Wannear’t se opholden binne, wit ik
net. It wiene fan dy dagen
dêr’t men midden yn siet of men stie
der bûten en fernuvere jin der oer.… Lês fierder
It bern is net dea
it bern rôlet de fûsten op tsjin syn mem
dy’t Afrika raast de rook raast
fan frijheid en heide
yn ’e sloppewiken fan it omsingele hert
It bern rôlet de fûsten op tsjin syn heit
yn ’e optocht fan ’e generaasjes
dy’t Afrika raze de rook raze
fan gerjochtichheid en bloed
yn ’e strjitten fan de wapene grutskens
It bern is net dea
noch by Langa noch by Nyanga
noch by Orlando noch by Sharpville
noch by it plysjeburo yn Philippi
dêr’t it leit mei in kûgel troch de kop
It bern is it skaad fan ’e soldaten
op wacht mei gewearen pânserweinen en kneppels
it bern is tsjintwurdich by alle gearkomsten en wetjouwings
it bern sjocht troch de finsters fan huzen en yn ’e herten
fan memmen
it bern dat inkeld boartsje woe yn ’e sinne by Nyanga is oeral
it bern dat in man wurden is giet troch hiel Afrika
it bern dat in reus wurden is giet troch de hiele wrâld
Sûnder in pas
(oersetting: Janneke Spoelstra)
*
Die kind wat dood geskiet is deur soldate by Nyanga
Die kind is nie dood nie
die kind lig sy vuiste teen sy moeder
wat Afrika skreeu skreeu die geur
van vryheid en heide
in die lokasies van die omsingelde hart
Die kind lig sy vuiste teen sy vader
in die optog van die generasies
wat Afrika skreeu skreeu die geur
van geregtigheid en bloed
in die strate van sy gewapende trots
Die kind is nie dood nie
nòg by Langa nòg by Nyanga
nòg by Orlando nòg by Sharpville
nòg by die polisiestasie in Philippi
waar hy lê met ‘n koeël deur sy kop
Die kind is die skaduwee van die soldate
op wag met gewere sarasene en knuppels
die kind is teenwoordig by alle vergaderings en wetgewings
die kind loer deur die vensters van huise en in die harte
van moeders
die kind wat net wou speel in die son by Nyanga is orals
die kind wat ‘n man geword het trek deur die ganse Afrika
die kind wat ‘n reus geword het reis deur die hele wêreld
Sonder ‘n pas… Lês fierder
Ader, jo mienden mar dat as jo mei in wrak boatsje
de oseaan opgiene en dan fersûpten dat jo dan
in leginde wurde soene? Mar jo wurk dat wie ek wrak,
jo hiene it ambacht net yn ‘e macht. Dat jo makken
der in ein oan. En Eeltsje fynt dat prachtich.
It twifeljend lyts talint dat syn gelikense werkent.
(nei oanlieding fan Eeltsje Hettinga: Ikader. Gerben Rypma Stifting 2012)… Lês fierder