ik ha him hiel heech de megalomane filosoof
hoewol god yn frankryk is er foar it wrâldlûd net doof
wy moatte ús libben feroarje de takomst giet foar
sels stapt omke omkoal no blier troch de sportskoalledoar… Lês fierder
út it Requiem fan Fauré
Hoe kin it earme bern sa de rein
fan snein te middei wêze?
Drippen lûke banen oer it rút
foar it lân dat oan ’t fersûpen is.
En dit is paradyslike muzyk?
De treast dan dat
leafde komt as it tekoart
de wurge wetters iepenteart
nei in adagio
foar, foar wat.… Lês fierder
der is gjin rêst foar ôfwaaide blêden
it losslein doarmkrûd is net te rêden
proai fan ’e wyn dat skieden fan inoar
by tafal tegearre koart byinoar
de stilte fan de nacht heart ús petear
oan de himel ljochtet de moanne klear
wa neamde dat in jongkeardelsôfskied
in triennefloed makket ús klean trochwiet
oersetting/bewurking: Piter Boersma
(De oersetting/bewurking berêst net op it Sineeske orizjineel, mar is makke op basis fan de frije oersetting fan W.L Idema dy’t stiet yn syn standertwurk Spiegel van de klassieke Chinese poëzie. Han Yu libbe fan 768-824.)… Lês fierder
foar M.C.
No dat wy op ússels binne kinne wy prate prins as man ta man
ek al leisto op de trep en sjochst likefolle as in deade miammel
te witten in swarte sinne mei brutsen strielen
Nea net koe ik oan dyn hannen tinke sûnder gnyskjen
en no dat se lizze op it stien as delrûgele nêsten
binne se lyksa warleas as foarhinne Dat is de eigenste ein
Earms lizze apart Swurd leit apart Apart de holle
en fuotten fan in ridder yn sêfte toffels
In begraffenis silst ha mei kriichsear ek al wiedest gjin kriichsman
it iennichst ritueel is it dêr’t ik wat fan wit
Net komme der wijde kearzen gjin rekwiëm der komme lonten en gedroan
kisteklaad oer strjitte sleept helmen spikerlearzens artillerygudsen trommelom trommelom ik wit neat moais
dit wurde myn manoeuvres rjochting machtsoername
ferlet is der en gryp de stêd by de kiel lit har wat skrikke
Sa of oarsom moastesto dea Hamlet wieste net foar it libben
leaudest yn kristallen ideeën net yn minsklike klaai
libbeste hieltyd mei setten as jagest yn ’e sliep op meunsters
happich bietest de lucht en fuortdaalks koarrest it út
koedest gjin minskedingen sels sykhelje koedest net
No hasto rêst Hamlet hast ôfmakke wat oan dy hearde
en hast rêst Wat bliuwt is gjin swijen it heart lykwols oan my
keazeste foar it maklikste part in stek mei effekt
mar hoe stiet in heroyske dea foaroer it ivich weitsjen
mei in kâlde appel yn ’e hân op in hege stoel
mei útsjoch op in miammelheap en in oerwurk
Farwol prins der wachtet my in riolearringsprojekt
in beslút oangeande prostitúsje dak- en thúsleazen
moat boppedat neitinke oer in better stelsel fan finzenissen
omdat sa’tsto terjocht opmurkest Denemark in finzenis is
Ik dûk myn dossiers yn Hjoedtenacht wurdt berne
de stjer Hamlet Nea net sille wy inoar moetsje
dat wat fan my bliuwt wurdt net ûnderwerp fan in trageedzje
Net oan ús om te groetsjen noch te fûstkjen wy libje op archipellen
mar dat wetter dy wurden wat krêft wat krêft ha se prins
Zbigniew Herbert (1924-1998) wie ien fan de wichtichste Poalske dichters fan de tweintichste ieu.… Lês fierder
op it ljochtgriene stikelmeande boerehiem
achttjin houtbulten te lizzen
trije boekbarjes oan barrels, seis skammels
& foar nustje netsjese fytsefriiks
ruske eide & wytferve ploege yn ’e bleek
& de boer, de wjukkelskrik
yn in fealblau daf-trucksoveral
mei heakuil opbolle op ’e griene sitbank
foar mei in ferblikke oranje hoed op
fan ien of oar jeropeesk sport-fest-
spektakel, wat neat om nix wurde koe
& al feestfierd ear’t ien bear made in born
as ferdronken bollekokeallen leine
de keale neten al gear yn ’e bak oan ’e dyk
gjin keine faam noch feint der nei tale woe
it wol mar min ferkeapje nowadays… Lês fierder
De ikebeammen
Ut de hôven kom ik ta jim, soannen fan ’e bergen!
Ut de hôven, dêr libbet de natoer ferduldich en húslik,
Soargjend en wer fersoarge, gear mei de warbere minsken.
Mar jim, machtigen! stean as in folk fan Titanen
Yn de nuetere wrâld en hearre inkeld jimsels ta en de himel,
Dy’t jim opbrocht en oansette, en de ierde, dy’t jim berne hat.
Gjinien fan jim is ea by de minsken op skoalle gongen
En jim kringe fleurich en frij, út ’e krêftige woartel wei,
Mei-inoar omheech en gripe, as de earn syn bút,
Mei machtige earms it rom en klear en grut
Is jim sinnige kroan nei de wolken rjochte.… Lês fierder