Ik stean foar it rút en sjoch dy
foar my út in wrâld oer stekken.
Shirt fan krekt meand grien, wyn
yn ‘e rôk, giest foar grânzjend
ûngeduld fan auto’s lâns nei wêr’t
men inkeld krûpend komme kin
en bekoarre wei komt. Ik wol dy
roppe, leau myn eigen stimme net,
mar likemin de trage reedlikheid
dy’t seit dy gean te litten. Ferdwynst,
ferkear lûkt op. Ik sms in feale
blyk fan wêr’t it hjir om giet. … Lês fierder
Over t spikkelde asfalt trippelde t baauwmantje
veur de trekker uut. Ik lag op e woagen sabbelnd
op n hooispriet as of ales veurkaauwd worden mos
en roakte takken normoal onberiekboar.
Lege gollen wachtten tot an e hoanebaalken
op woagens pak veur pak loegd met hooi.
Wierzen ienslonken tot onofmoakte zinnen bleven
achter. Pluzen van popelieren zegen as weedmoed del.
Geluden van n loate junioavend droegen ver.
n Scholekster riep om heur piekjes, nevelslaangen
omkringelden d’hokkelengen. Boven sloten
trokken mistvitroages et laandschap dicht.
Toen e zun op n nije mörgen weer scheen, lag
t laand leeg, doagen waren allaang veurbij
hoog zummer, wiend verdreef de leste geur van hooi.… Lês fierder
Jûns seit in natuerkundige op tillevyzje
dat it ek mûlk is dat it hielal op in dei
net langer oanwinne sil, mar stadich, gystener
as it ljocht, gearslaan sil. Yn dat gefal
soene der nei ús noch triljoenen hielallen
ûntstean kinne en hingje we no inkeld mar
ûnderoan in stambeam fan universa. Tink dy yn
datst dysels inkeld fuortplantsje kinst
troch net mear te bestean.
Moarns, hoenear’t ik by ’t begjin
fan in dei sjoch hoe’t ik op ’e nij begûn bin
mei sykheljen, ferlykje ik dit hinne en werjen
fan stjerren mei myn op en del
geande boarsten, mei de antinne fan
in radio, dy’tst sûnder doel út en yn
triuwen bliuwe kinst en dêrnei,
foarearst myn meast slagge prikken,
mei in seenettel.… Lês fierder
somtiden kin ik sa feroarje:
ik kin fleane!
net yn gedachten
mar mei in fielsum fleugelliif.
ik strûs hjir sa it dakrút út
omheech
ik bin net bang:
ik bin it sels dy’t fljocht
en rêstich leit te sliepen
tajûn, dat hat wat raars
lemstra pisset bij de buorren
dêr strúnt ien bij aukje’s ruten
en gjin hûn dy’t ta de oarder
roppen wurdt
sa kin ik oeren sweve
earst om de toer
dan heger nei de wolkens
en nei de fraach:
de hichte of werom
as waarme dream
lis ik neist dij te sliepen
en foar it sjongen fan de wekker
lit ik mij fan de himel falle:
ik sjoch dij graach.… Lês fierder
Oan Zimmer*
Oangeand in minske sis ik, as er goed is
En wiis, wat soe er misse? Bestiet der wat
Dat foar in siel genôch is? Is der ien ier,
Earne ek mar in druvestrûs woeksen,
bysteat om him te sêdzjen? Dit is de sin
derfan. In freon is gauris de leafste, faak
de keunst. Myn bêste, ik sis dy de wierheid.
Daedalus geast en fan ’t wâld is dines.
Oersetting: Piter Boersma
An Zimmern
Von einem menschen sag ich, wenn der ist gut
Und weise, was bedraf er? Ist irgend eins,
Das einer Selle gnüget? Is ein Halm, ist
Eine gereifteste Reb auf Erden
Gewachsen, die ihn nähre?… Lês fierder
sy iepenet himel en ôfstân
loft draacht lyts har wurden
satelyt nei satelyt
toan fan ferbining
sykje ik gau it boadskip
by keunstmjittich swartljocht
ik ferskik ûngemurken
myn besette hert rjochting har
azemje in oare waarmte
fan it yntime momint
dat sy oan my tinkt; har fingers
op myn namme; sa tichtby… Lês fierder
fjouwerjend nei it westen ta wol ik de himel berikke
sûnt ik ûnderweis bin seach ik de moanneomgong al twa kear
oer wat sliepstee freegje ik my ôf kin ik fannacht beskikke
tsientûzen kilometer sânsteppe gjin spoar fan minsken mear
oersetting/bewurking: Piter Boersma
(De oersetting/bewurking berêst net op it sinese orizjineel, mar is makke op basis fan de frije oersetting fan W.L Idema dy’t stiet yn syn standertwurk Spiegel van de klassieke Chinese poëzie. Cen Shen libbe fan 714-770).… Lês fierder