![logo.ensafh](https://www.ensafh.nl/wp-content/uploads/2013/01/ensafh-logo-website.png)
it earste wurd
ik wie it kwyt
do rôpst it oan
wêr’t it dôvet
leit bestoarn
ús azem wyt
beklomme
yn de wintermoarn… Lês fierder
it earste wurd
ik wie it kwyt
do rôpst it oan
wêr’t it dôvet
leit bestoarn
ús azem wyt
beklomme
yn de wintermoarn… Lês fierder
Libbensrin
Wat grutters woesto ek, mar de leafde twingt
Us allegear del, it lijen bûcht krêftiger
Mar hy draait net foar neat
Us bôge, nei wêr’t er weikomt.
Omheech of omleech! hearsket yn hillige nacht,
Dêr’t de stomme natuer op nije dagen briedt,
Hearsket yn de skeanste ûnderwrâld.
Net wat rjochts, in rjocht ek noch?
Dat waard ik gewaar. Want nea, stjerlike masters lyk,
Ha jim himelsken, jim allesynstânhâlders,
Nei’t ik wit, mei belied
My oer it sljochte paad laat.
Dat de minske alles besiket, sizze de himelingen,
Dat er, trochfuorre, leart om te tankjen foar alles,
En de frijheid ferstiet,
Op te brekken, nei dêr’t er wol.… Lês fierder
se bleau ynienen stean
en ûnderbruts myn wurden
pakte mei har hân myn earm
en wiisde wite hingelwolken oan
sei: wat in skientme net?
mar ik tocht
wylst ik nei dy loften seach
och dy wolken helje ‘t net
by de skientme dy’t ik yn
har eagen sjoch… Lês fierder
Helte fan it libben
Mei giele parren hinget
En fol mei wylde roazen
It lân oer nei de see,
Jim prille swannen,
Draaierich fan tuten
Hâlde jim de kop
Yn ’t hillichnofteren wetter.
O ik, wêr fyn ik, as
It winter is, de blommen, en wêr
De sinneskyn,
En skaad fan de ierde?
De muorren stean
Wurdleas en kâld, yn ’e wyn
Kriezje de waaiers.
Oersetting: Piter Boersma
Hälfte des Lebens
Mit gelben Birnen hänget
Und voll mit wilden Rosen
Das Land in den See,
Ihr holden Schwäne,
Und trunken von Küssen
Tunkt ihr das Haupt
Ins heilignüchterne Wasser.
Weh mir, wo nehm ich, wenn
Es Winter ist, die Blumen, und wo
Den Sonnenschein,
Und Schatten der Erde?… Lês fierder
ik soe wol mei dy frije wolle
mar leaver noch
wol ik wekker wurde njonken dy
mei myn hân op dyn búk en myn noas
yn dyn hier en lústerje
nei it sêfte rûzjen fan dyn amme
en dan dyn eagen iepen tútsje en
en ûnderwilens opgean yn de
slieprook fan dyn liif en lea
om dan yn gedachten dy wer
út te klaaien
en flústerje yn dyn ear
ik soe wol mei dy frije wolle… Lês fierder
der komt in dei dan brek ik út
dit liif, dan fal ik net werom
as in gleone kat
yn ’e nacht
mar hâld ta by de âlde
timpel fan de siel
wyt myn leave hûd
gjin noed myn faam
ik bin net wei
ik bliuw dy kommende benei
de dea is mar in daam
in saak fan even oer de hikke
hingje en it lân oer dikerje… Lês fierder
As de âlde Romeinen
Sit ik steatlik yn bad… Mar!
Net as Archimedes hear
Alde Griken ha altyd gelyk
Mei myn massa ferpleats ik
Moanne, Sinne, Stjerren
Gjin molekulen wetter
Ik hoech der net in oar by
Myn neakenens is fan my
As in âlde Romein
Iepenje ik myn ieren
Reade Magelhaeske
Wolkens waarm libben
Beklaaie aaiwite himelhûd
Ik wurd ien mei it hielal
No sil de reis begjinne
Mar wêr?…wêr binne?
Moanne, Stjerren, Sinne?
Mors Voluntaria
De dea falt ek net ta.… Lês fierder