De stiennen trep rint fier omleech
de delstap nei bloed en nei triennen,
dêr wachtet de driging fan de dea
tsjin oermacht is neat te begjinnen.

Sy tôgje mei stiennen op ’e rêch
in lêst dêr’t se ûnder beswike,
de joaden en de partisaan
it binne al libbene liken.

Hjir hearde Andonis in stim
út need it wanhopige roppen,
o kameraat, o kameraat
bring my út de hel wer nei boppen.

Mar dêr op dy brede trep omleech
moat elk foar de fijân ferskine,
in mins is net langer in mins
begrutsjen feroaret yn pine.

De joad hy kaam net mear oerein
hy koe syn lêst net mear drage,
Andonis naam doe dy twadde stien
sûnder him te beklagen.… Lês fierder

Myn namme dat is Yannos Ber,
gjin stikeltried dat my noch keart,
’k sammelje moed, flechtsje foargoed,
op wide wjokken bin ik ûnderweis nei hûs
op wide wjokken bin ik ûnderweis nei hûs.

Jou my iten, jou my klean,
’k ha noch sa’n lange wei te gean,
rik my jim hân, fier oer it lân,
de wyn dy draacht my want ik wol sa graach nei hûs
de wyn dy draacht my want ik wol sa graach nei hûs.

O kristenminsken hear myn stim,
en wit dat ik gjin moardner bin,
leau mar gewoan, nim fan my oan,
’k bin op ’e flecht omdat ik gjin minsken deadzje koe
’k bin op ’e flecht omdat ik gjin minsken deadzje koe.… Lês fierder

O famke mei dyn bange eagen, sjoch my
o famke mei iiskâlde hannen, fiel my
as dizze oarloch oait foarby is, o myn leafste
as dizze oarloch oait foarby is, o myn leafste

dan hearst it gûnzjen troch de strjitten,
dan raast de wrâld it út fan freugde,
yn griene parken en op pleinen.

O famke mei dyn bange eagen, sjoch my
o famke mei iiskâlde hannen, fiel my
as dizze oarloch oait foarby is, o myn leafste
as dizze oarloch oait foarby is, o myn leafste

lit ús dan dûnsje troch de kampen,
en lit ús frije yn de minen,
gewoanwei sliepe op it slachfjild.… Lês fierder