‘De Week van de lentekriebels’ hat al wer west. Dus dêr gjin lêst mear fan? Fêst wol, dy ferdwine net samar. Flink kribelich waard ik trouwens wol fan alle gedoch der omhinne.
Foaral it gebalt fan Civitas Christiana, dy beweging fan inge behâldsuchtigen, mei harren benepen tinkwrâld. By wat se neffens harren ‘Zwartboek Lentekriebels’ fine giet de grize je oer de grouwe.
De Rutgers-stichting hat se foar de rjochter dage op beskuldiging fan kwealaster en leagens. Fan sok folk krije je yndied de kribels!
Net foar niks binne se yn goed selskip fan Trump, Poetin, Netanyahu, Orbán en Wilders … Soene dy wolris ‘lentekriebels’ hawwe?… Lês fierder

Net iens sa lang lyn snijde it noch en no wurdt der hagel foarsein. Ik tocht oan:  Hagel en sneeuw, onweer, wind en regen, deren ons niet, we kunnen er wel tegen, lach er maar om, en stap er flink doorheen, ’t is pech, maar zeg als straks de zon weer scheen, la la lalala …!

It komt út ‘Jan Pierewiet, ’n Bundel liedjes voor school en leven’. Foar de earste kear útjûn yn 1933 belibbe it oant 1972 mar leafst njoggentjin werprintingen. Ik ha in fiifde út 1943, like âld as ik sels dus. Der wie wat de kar fan lieten oanbelanget ek sprake  fan gearwurking mei de eartiidske Jeugdherbergcentrale: ‘Daardoor is Jan Pierewiet de metgezel geworden van jonge en oudere trekkers, die op hun tochten  in de kamphuizen en rondtrekkend langs bossen en velden behoefte hebben aan gezellige liedjes’, sa stiet yn it foarwurd, ‘Liederen die zich er speciaal voor lenen er op te marcheren zijn met een sterretje aangegeven’, sa as  bygelyks De paden op de lanen in.… Lês fierder