Proaza

Gabriëlle Terpstra

BLOEI I

Pleatst op
2
logo.ensafh

Sûnt desimber wenje ik wer yn Frjentsjer, in stêd dêr’t ik ea opgroeide ta betiisde.
In stêd dêr’t ik, doe’t ik jong wie, hiel graach wei woe.
Ik hie in grutte winsk om fuort te rinnen. Dit fuortrinnen wie foar my de ultime fantasij.
Ik soe dan nei it bûtenlân gean. Gjin idee wat ik dêr dwaan soe, want ik hie fierder net folle ambysjes, útsein fuortrinne. Dat wie dan ek it belangrykste.
Op in stuit hie ik fia it ynternet sels in pedofyl, dy’t sabeare yn Amearika wenne, safier krigen om my oerfleane te litten. Myn nicht mocht ek mei, dy woe nammentlik ek altyd fuortrinne.… Lês fierder

Jemke Visser

Fakânsjes (1) ‘Kastely’

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

‘En … wêr sille we no ris hinne’ hat west. Ik wit noch skoan hoe’t elts foarjier yn it teken stie fan wer oer de grins. Earst mei bern en hûn yn ’e auto, karke en tinten op ’e strún nei aardige, wat smûkere, lytsere campinkjes.
Om it hiele D-Day barren te besjen bedarren we in kear op in wol hiel provisoarysk campinkje by in boerespultsje fuort by Omaha Beach. Ien lyts toilethokje wie der mar. De boer yn wurkersklean, mei pet, snor en in bongeljend sjekje yn ’e hoeke fan ’e mûle kaam eltse moarn lâns yn syn ratteljend 2 CV’tsje om it jild op te heljen.… Lês fierder

Giny Bastiaans

Noch mear dowen

Pleatst op
10
logo.ensafh

Freondin T. siet op ’e praatstoel. Se wie ferhuze. Nei in appartemint. En it wie o sa nei ’t sin. Trije heech, útsicht oer de greiden en ûnder wie ek fan alles te belibjen. Skilderje, muzyk, kofje drinke, ite, rabje.
Se hat ek in moai grut balkon. Bakken mei kleurige blomkes en fansels in hokje om wat iten foar de fûgels op te struien.
‘Sa gesellich,’ nokkere T., ‘ik mei graach oer fûgeltsjes om my hinne. Oars kin it gjin thús wêze.’
Ik wie it mei har iens. Ik siet noch mar krekt doe’t de bel gie. Har buorman kaam deryn en sa te sjen wie er wat oeral.… Lês fierder

Henk Nijp

Links- of rjochtsom dat is de kwestje 

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

Hoewol ‘t it bûten noch glûpende kâld oanfielde, bruts de maitiid hjir en dêr dochs troch. It beamkeguod waard, wat wifkjend, al grien. Wy rieden troch de lânsdouwen fan de noardlike provinsjes. En doe’t wy troch de kop fan Noard-Hollân tuften, stiene de hyasintfjilden dêr te pronkjen yn, nei myn idee nochal oerdwealske kleuren, pears, rôze, wyt, giel, blau en allerhande fariaasjes dêrfan. Betide fakânsjegongers, benammen ús easterbuorren mei waarme mûtsen op, stiene manmachtich mids de blomme-ekers om groepsfoto’s dan wol selfies te meitsjen. Dêr koene de bolleboeren mar wer wiis mei wêze. As der dan ek noch in mûne op ’e eftergrûn stiet te draaien, is it plaatsje kompleet.… Lês fierder

Jemke Visser

Oarloch

Pleatst op
Reagearje
logo.ensafh

4 en 5 Maaie komme der wer oan. Akkrum, 1945, wie ik amperoan twa jier. Wat hingjen bleaun is fan dy lêste oarlochsdagen binne allinne wat dizige bylden en lûden. Pas jierren letter hearde ik wat dy ynholden. Miskien ha ik in diel dêrfan net iens bewust belibbe en binne it eigen fantasijen, ûntstien út de ferhalen.
Sa sit ik by mem op skoat op it kelderstrepke. In Dútske munysjetrein passeart Akkrum en wurdt ûnder allerheislikst gerattel fan mitrailleurs besketten út oergûlende Ingelske fleantugen wei.
Ik bin der wis fan dat it eigen waarnimmings binne, dy lûden binne my altyd bybleaun.… Lês fierder

Anne Feddema

Hâldhobus

Pleatst op
1
logo.ensafh

Gauris gean ik mei de Arriva Qlinerbus rjochting Alkmaar om dêrwei fierder mei de trein nei Amsterdam te reizgjen. Mar wêrom docht Feddema dat? Jo kinne ommers ek gewoan direkt mei de trein gean?
Foarste plak: ik reizgje no ien kear it leafst oer de ôfslútdyk. It útsicht, de loften, Thalassabussa, sis mar.
Twadde motyf: ik ha, lykas foar de trein, in OV-dalkoarting fan 40%, op ’e Arriva bussen yn Fryslân en Qliners.
Tredde reden: oer it generaal kinne je derfan op oan dat je ek werklik oankomme dêr’t je wêze wolle en dat ek nochris binnen de tiid dy’t je derfoar noadich hawwe.… Lês fierder

In wite do

Pleatst op
10
logo.ensafh

Wy hiene repetysje fan it koar yn tsjerke. It wie tsjuster op it tsjerkeplein. Der skynde inkeld wat ljocht nei bûten troch it glês fan de grutte doarren.
Yn dat ljocht lei wat wyts op ’e stiennen. Ik tocht dat it in knuffel wie, dy’t in berntsje fallen litten hie.
Ik rûn derhinne. It wie in fûgel. In wite do. Hy lei op ’e side en doe’t ik him sa lizzen seach, moast ik tinke oan de skets fan Toon Hermans; ‘De doif is dood’.
Fan in deade fûgel krij ik altyd de triennen yn ’e eagen. Ferline wike noch lei der ûnder in rút fan ús hûs in deade hagemosk.… Lês fierder