Henk Nijp

Dingen dy’t bybliuwe

logo.ensafh

De wat âldere lêzers ûnder ús witte grif noch wol hoe kâld it wie op 18 jannewaris 1963, de dei dat de tolfde Alvestedetocht ferriden waard. It heucht my noch goed. Benammen de pine. Ik wie moarns betiid, noch yn it roettsjuster, mei ús heit by de start by de brêge oer it Van Harinxmakanaal, by Goutum. De wedstriidriders moasten út in garaazje wei drave en dan by it iis opbine. Ik ha gjin rider sjoen want der stie in ûnbidige kloft taskôgers foar ús te klomjen en ik wie noch mar in jonkje fan krapoan acht jier, safolle lingte hie ik doe noch net.… Lês fierder

Jemke Visser

Eangst en ûnbehagen

logo.ensafh

In grize, mistige moarn slút aardich oan by myn moedstastân op dizze 6 novimber. Fannacht dochs sa no en dan even op myn mobyltsje sjoen hoe’t it yn Amerika gie. Dat hie ’k better net dwaan kind …
Menno ter Braak (1902 – 1940) makke nei de Nederlânske kapitulaasje op 14 maaie 1940 in ein oan syn libben. Neist syn skriuwerskip wie er in bûtengewoan skerpsinnich sjoernalist en essayist. Wêrom’t er net fierder libje woe is noait alhiel dúdlik wurden. Wol dat er mei de tanimmende driging fan it nasjonaalsosjalisme al mar depressiver waard. As gjin oar seach er hokker weagen fan ûnfoarstelbere ûnminsklikens en stompsinnigen oer ús kontinint rôlen.… Lês fierder

Henk van der Veer

Trinus

logo.ensafh

De biografy fan Trinus Riemersma (1938-2011), skreven deur Doeke Sijens, leest as un tierelier en dat is un groat kompliment an de biograaf. En ok nyt un klein bitsje an Trinus Riemersma self. Sijens siteart dan ok omraak út ut primêre en sekondêre werk fan syn oom, de jongste broer fan Doeke syn moeke.

Ik mach ferrekte graach biografieën leze en al helemaal at ut over minsen gaat dy’t ik kennen hew. Trinus Riemersma kwam ik op myn levenspad teugen toen ik begin tachteger jaren de opleiding Frysk MU-A fòlgde. Dêr gaf Riemerma literatuerlessen. Ik fond ut nou nyt bepaald un didaktys wonder.… Lês fierder

Anne Feddema

Profane Ritus

logo.ensafh

Ja lêzers, it deistich libben. It is gauris wat. Jo komme fan bêd, as dat slagget en dan … folje mar yn. Dat ûnbidich grutte kleurboek dat nei de namme ‘Libben’ harket, leit fol blide ferwachting klear foar jo persoanlik ferskaat oan bûnte potleaden. Ja, ja … dat liket derop, mar as we de poëtyske metafoaren efkes litte foar wat se binne dan bliuwt der, útsein foar de ‘action heroes’ ûnder ús, meastal in behoarlik oantal pisbleke oerkes oer. No wol ik it eins net hawwe oer hoe’t oare minsken de dei dan al of net trochkomme, want dat wit ik fansels net fan elkenien.… Lês fierder

Martsje de Jong

Tink om dyn sinten

logo.ensafh

Ein oktober wurdt tradisjoneel de Quote 500 bekendmakke, de jierlikse list fan de 500 rykste skevels fan Nederlân. Wa tommele derút, wa kaam der nij yn, wa klom heger en wa hie yn 2023 eins de measte sinten fan allegear? In list dy’t my altyd nijsgjirrich makket, mar de teannen ek krom yn ’e skuon set. Want, wat moat in minske yn ’e goedichheid mei sa’n soad jild?

De konklúzje fan de nije list wie tryst. Ek al wie 2023 ekonomysk sjoen in net al te bêst jier foar de measte Nederlanners – de ynflaasje wie heech, de enerzjy net te beteljen en de boadskippen suver ek net – de fermogens fan de alderryksten brutsen wer alle rekôrs.… Lês fierder

Cornelis van der Wal

Mingd Nijs (10): Obe 2.0

logo.ensafh

 

 

De Gysbert Japicxseal fan Tresoar siet sawat fol op tongersdei 17-10-2024: hast allegear grize koppen, dêrûnder dy fan mysels. It publyk wie yn ôfwachting fan Goffe Jensma syn lunchlêzing oer ‘De Obe fan no’.

De oankundiging op de site fan Tresoar begûn sa:

De wichtichste moderne dichter fan Fryslân, Obe Postma (1867-1963), hat lang libbe. Foar in part wie er in 19de-iuwer, foar in oar part hearde er ta de 20ste iuw. Mar hoe soe de Obe Postma fan ús tiid derút sjoen hawwe? Hoe soe er him ferhâlde ta de einleas groeiende meartaligens fan de 21ste iuw? En de komst fan de digitalisearring en fan sosjale media, dy’t oer hieltyd gruttere ôfstannen minsken mei-inoar ferbine wolle?Lês fierder

Giny Bastiaans

Titus Brandsma en it Frysk yn tsjerke

logo.ensafh

As bern hie ik nuvere keunsten. Op sneintemoarn gie ik mei heit en mem nei tsjerke yn Boalsert. Heit nei de manljuskant, mem mei my nei de frouljuskant. Dat wie doe noch wol normaal. Oars as oars wie dat ik altyd ûnder de preek nei it húske ta moast. Us mem sei moarns: ‘Hast wol nei it húske ta west, foar do witst wol?’ Dat koe mem wol wolle, dat ik dat dien hie, mar dan wie er noch net ryp fansels.

Mar ja, as de preek begûn, dan wie it safier, dan moast ik. Ik luts mem skruten oan de mouwe en dan wist se wol hoe let at it wie.… Lês fierder