In jier of acht lyn hong der begjin maaie by ús yn Hillegom oan it fiifde hûs om ’e hoeke ynienen in Fryske flagge. Wêrom eins wolle minsken fier om utens en plein public te keap rinne mei it feit dat se Frysk binne? Grutskens kin it net wêze, want je kinne allinnich grutsk wêze op in prestaasje, net op wa’t je tafallich binne. Ik koe mar ien falide reden betinke en dat is dat se stomme graach ris mei in oare Fries yn ’e kunde komme woene. De Fryske flagge as needsinjaal. Hiemsiik? Unwennigens? Taalferlet?

Net folle letter seach ik op in jûn dêr in jongkeardel yn ’e tún syn klimophaachje knippen, mei sa’n hânhaachskjirre.… Lês fierder

‘Meitsje it dy maklik … Eagen ticht … Fiel dyn kont op ’e hurde stoel … Fiel de waarmte fan de minsken om dy hinne … Djip sykhelje, stadich … yn … en út … Fiel de matearje … en lit alles los!’
Al nei in minút as twa foel njonken my myn maat yn ’e sliep.

Ofrûne winter kaam ik yn ’e kunde mei it gedachtegoed fan Benedictus de Spinoza. Dit wie op oantrún fan dy freon fan my, in oertsjûge ‘Spinozist’. It autoriden wie him in pear wike earder ferbean fanwegen in slimme foarm fan apneu en dus hie erin sjauffeur nedich om him nei Amsterdam te bringen foar syn jierlikse Spinozakursus fan fjouwer sneonen.… Lês fierder