Ik moast etiketten ha foar myn fotomappen. Mar dy koe ik net fine yn de mega grutte boekwinkel dêr’t je eartiids in bibleteek yn ha koenen.
De boekwinkel yn myn jeugd wie in lyts skiterich winkeltsje, mar se hiene dêr wol etiketten. Ja, wat hiene se dêr net? Koesty de kont der hast net keare, mar álles wie der dêr’t je doe ferlet fan hienen.
BIC balpennen, potleaden, vulpennen, blauwe, swarte, sels reade inket, puntsjeslipers, gumkes, kleurpotleaden, nytsjes, ilastykjes, lym. Tekenboeken, kleurboeken. Carbonpapier. En noch folle mear.
Boeken fansels en planken fol kleurige berneboeken.
Dat is itselde bleaun.
Hoe hjitte dy ferlegen man yn dat winkeltsje ek al wer?… Lês fierder

Ha hearlik, ik hie wer ris myn treinferbining mist. Plan P komt dan yn wurking. Op nei de restauraasje. Want dan, ja allinnich dan, traktearje ik mysels op patat mei kroket.
It wie in moaie restauraasje. Noflike stuollen. Moaie muzyk en net te lûd.
Njonken my sieten Friezen om ’e tafel. Se wennen dúdlik op ’e romte want se wiene wend elkoar fan fierwei te beroppen.
Se kamen my bekend foar. Ynienen wist ik it wer. De âldere man en frou hiene lang lyn yn ús doarp wenne. Se wiene sa te sjen ûnderwilens pake en beppe wurden. Dan moast de frou mei it reade hier dy’t der tusken siet, harren dochter wêze.… Lês fierder