Lomme Schokker

Op sleeptao

logo.ensafh

‘Santich jier …, hasto dêr ek sa’n profyt fan?’ Ik frege dat oan myn maat njonken my op de hometrainer yn ús Life-Fitnessgroepke fan de fysioterapeut.
Ik seach him tinken fan wat hat er no wer oan ’e fyts hingjen.
Mei de jierren haw ik leard dat it noflik is om minsken tiid te gunnen om te antwurdzjen en dat it hast altyd fertuten docht om ûnferwachte fragen op it persoanlike flak te grûnjen mei eigen wederwarichheden.

‘Tsjintwurdich tink ik folle faker nei oer wat en wa’t ik bin. Wat ik allegear sa al dien ha en hoe’t dat my foarme hat, hoe’t ik myn eigen stekje oan it finen bin, wêr’t ik it sykje moat, wat oare minsken yn myn libben foar my betsjut hawwe … Hasto dat net?… Lês fierder

Martsje de Jong

Moalpûde

logo.ensafh

Dizze wike in berjochtsje yn it nijs: de wurknimmers fan it streekferfier sille op ’e nij stake, want der wurdt net reagearre op harren CAO-foarstel. Ik flokte, want de ellinde fan soksoarte aksjes – en dêr ha der nochal wat fan west it ôfrûne jier – komt altyd del op de skouders fan dy’t ôfhinklik binne fan datselde iepenbier ferfier. En dat binne net de lju dy’t de leanen betelje. Dyselden sitte heech en drûch achter in buro en sjogge hannewriuwend nei it spinpoatsjen fan de wurknimmers. Te krappe tiden om de rûte te riden, sadwaande gjin tiid om te pisjen of kofje te drinken en dat ek nochris foar te min sinten, want ja, de ynflaasje.… Lês fierder

Anne Feddema

Reade rieme

logo.ensafh

Reade rieme en in soad pine, hjoed rea moarn dea. Jimme superhelddichter Reade Rimer oan it wurd … de kollumnist hat de gek der mar in bytsje mei, want dat hâldt him noch wat oerein. Ik fiel my earlik sein net werklik geweldich … twa wike lyn krige ik pine yn ’e rjochterearm … earst tocht ik noch dat it fan ’e besite oan ’e sportskoalle kaam … te rûch treend of soks … jo kenne dat wol of net … ik wit neat oer it sportive hâlden en dragen fan ús lêzers … nei in pear dagen kamen der reade plakken en midsiuwske bulten, bongels en blaaskes, fol mei focht dêr’t it wetterpokkefirus tahâldt.… Lês fierder

Giny Bastiaans

Treastplak

logo.ensafh

Der giet hast gjin dei foarby dat der net ien freget: ‘Bist al wat thús yn ’e stêd? Bist ek ûnwennich?’ De earste moannen kaam fuortdaliks myn antwurd: ‘Eh nee juh!’ En dan wie it stil. Gjinien koe him yntinke dat ik net ûnwennich wurde soe fan myn wâldhúske bûten, yn in lyts doarp. Mar as bern opgroeid yn ’e stêd fielde ik my hjir samar thús. Ik rin moarns betiid troch de smelle strjitsjes. Snits wurdt wekker. En by de bakker rûkt it nei bôle. Hearlik.
En earlik, mei de waarmte om my hinne fan in leaf persoan, de drokte fan it ferhúzjen en alles wat dêrnei kaam, hie ik ommers ek gjin tiid om ûnwennich te wurden.… Lês fierder

Henk Nijp

De lange earm fan Moskou

logo.ensafh

‘Nee, kin ik jo net bliid mei meitsje op it stuit. As it meisit nije wike wer, mar ik jou gjin garânsje. It binne ûnwisse tiden mei dizze kjeld en de oarloch. Belje nije wike tongersdei mar even wer om te hearren hoe en wat.’ Dat wie it antwurd fan de man efter de servicebaly fan de boumerk dat ik krige op myn fraach oft er my oan in rôle radiatorfoly helpe koe. Se wiene der al lang wer troch, it wie in gekkeboel en it wie hast net te besetten; elkenien like wol dwaande te wêzen om kieren en gatten te stopjen tsjin de gierjende ynflaasje en de grouwélige enerzjyprizen.… Lês fierder

Lomme Schokker

Komt in man oan de doar…

logo.ensafh

Dat boek sûnder ein, de krante: wat en wêr soene wy wêze sûnder de útdragers fan it nijs?
De tiisdeis foar de krystdagen hear ik jûns om sân oere de doarbelle. Ik rin de gong yn, doch de lampen oan en meitsje de foardoar iepen. Twa minsken: it tichtst by de doarbel in famke fan in jier of tsien. Skean efter har in man. It famke jout my it winskkaartsje fan de krante.
Der ûntstiet tusken ús trijen in koarte konversaasje, dy’t ik hjir efkes sa goed mooglik rekonstruearje moat.

‘Het Haarlems Dagblad,’ seit it famke.
‘Aha, ik hie jimme al ferwachte.’… Lês fierder

Greet Andringa

Froast 

logo.ensafh

It spûket hjoed perfoarst net op it Spûkeleantsje achter Eastermar. It is prachtich froastich waar, de sinne glinsteret yn de iiskristallen op it gers en it fallen blêd en hjir en dêr hinget noch in helderreade bottel oan in wylde roazestrúk. De ûndergrûn fan it smelle paadsje is noflik hurd ûnder de berchskuon dy’t dit jier by ús kuier fan de westkust fan Súd-Skotlân nei de eastkust gâns oare boaiems meimakke hawwe.

Yn dizze koarte dagen om de wintersinnekear hinne doarmje de tinzen frijwat  rjochting wat west hat en wat noch komme sil. En grif dit jier wêryn’t Koroana noch mar it earste spûk bliek.… Lês fierder