Greet Andringa

Wolkom yn Almere

logo.ensafh

Fan ’t wykein ha ik útfanhuze by myn âldste dochter. Sûnt septimber is se op harsels, dat wol sizze: se wennet by in neef fan har heit op keamers yn de stúdzjestêd-yn-opkomst yn de polder. Ik ha har holpen te ferhuzjen, mar dêrnei hie ik dêr noch net wer west. Mei krystljochtsjes en grutte en lytse planten hat se wyls har eigen bewenne tsjoenbosk boud, mei útsjoch op de keapgoaten likernôch tritich meter ûnder de grutte ruten. Se siedt aaien yn de wettersieder, nûdels op dizze wize siede hat se al ôfleard. Se hat in planke fol skoalboeken en in ekstra matras foar as immen let net mear nei hûs wol.… Lês fierder

Lomme Schokker

Pûnswurden

logo.ensafh

 

 

 

‘Midden yn ’e stêd
kinst in bêst fers
samar thúsbringe
.. de wurden fetsje dy
by de hân
of hingje yn ’e wei
ûnder in iepen brêge (…)’

Dit is in – hiel frije – oersetting fan in stedsgedicht fan Stijn Franken, dat te finen is yn Antwerpen, ûnder in drokke brêge. Antwerpen is lykas Haarlim in stêd oan in rivier mei in ferline fol bierbrouwers, rederikers en printers. Wat Antwerpen lykwols ek hat en Haarlim folle minder binne withoefolle stedsmuorren mei literêre teksten. Dat moat oars, tocht in âld-kollega fan my, Haarlim hat ommers troch de tiid hinne ek flink wat skriuwers, (tekst)dichters en sjongers opsmiten.… Lês fierder

Henk Nijp

Ophokt

logo.ensafh

Ik stie healwei de beam op ’e ljedder mei twa snoeiskjirren yn ’e bûse en de beamseage yn ’e oanslach. Yn ’e boppeste tûken, dy’t der no noch oansieten, hiene de swartkopkes de measte wille. Dat wol sizze se hiene in protte leven: of se stutsen my de gek oan of wiene lilk dat ik yn harren beam omseage.
De lege sinne skynde my troch de keale tûken fuort yn ’e eagen en it seachmoal waaide my streekrjocht yn ’e eagen, net echt handich by it snoeien, mar it koe even net oars om’t de ljedder krekt sá stean moast. Under my lei al in moaie bulte tûken fan de ûnderste regioanen.… Lês fierder

Anne Feddema

Nammen

logo.ensafh

Almuñécar, 21 jannewaris 2022,
Ha lêzers, ik skriuw dizze kollum op in hotelkeamer yn Súd-Spanje en ik kin de see hjir hearre.
Ik sit hjir no fiif dagen en haw al fan alles sjoen.
Mar earst efkes oer it waar, in ferhaal of roman skine je der better net mei begjinne te kinnen mar in kollum wurdt leau ik net neamd.
Allinne mar blauwe loft en sinne kin ik jimme sizze.
Alle dagen 15-18 graden…ik krij sels al in bytsje in mediterrane Picassokleurharsens.
En dêr hawwe we de man al: Picasso, de geniale skilder en ien fan myn grutte helden. Picasso, de man mei trije musea op syn namme.… Lês fierder

Giny Bastiaans

Titus Brandsma en de Fryske taal

logo.ensafh

De ferneamde Karmelyt Titus Brandsma (1881-1942), oait as professor ferbûn oan de universiteit fan Nijmegen, fermoarde yn Dachau, ha ik altyd in waarm hert tadroegen. As Boalserter gie ik as bern faak mei ús heit te rinnen. En meastentiids gienen wy gau de stêd út om bûtenút in paad te folgjen. By Ugokleaster wiisde ús heit dan nei de pleats dy’t dêr stie. Op in spesjale toan sei er dan: “Dêr is pater Titus hikke en tein”. Heit fertelde dan wat Titus allegear dien hie, benammen yn ’e oarloch en wêr’t de pater foar stie. En no, yn it jier dat Titus Brandsma hillich ferklearre wurde sil, is it faaks wol aardich om hjir wat te fertellen oer pater Titus.… Lês fierder

Lomme Schokker

Mear as lok en seine

logo.ensafh

Krekt foar de krystdagen krigen wy de nijjierskaart fan Consuelo, Kolombiaanske kunde út Amnesty fermidden fan lang lyn. Wy seagen der al in setsje nei út. Sûnt se mei har Mariëlla yn Bentveld wennet, is har selsmakke kaart elk jier wer in manjefyk keunstwurkje. Dit kear stie der op it omslach in fotokollaazje fan in frou dy’t op de grûn leit mei touwen om ’e nekke en de ankels. Mids in idyllysk winterlânskip fol snieflokken yn de foarm fan Covidspikes en kalligrafyske haadletters leit de frou fêstbûn ûnder in optuge en ferljochte krystbeam. Yn de top fan de beam hinget in útfergrut krús.… Lês fierder

Anne Feddema

Myn broerke

logo.ensafh

Myn broerke leit op bêd yn in keamer op in ôfdieling fan it sikehûs. Ik draai de film mar yn wurden werom om de ôfstân oan te jaan ta it gewoane deistige libben…mei thús. Hy leit der mei Koroana en hy hat it hiel dreech. Hja hawwe him al sein dat er net nei de Yntinsive Soarch, de IC, kin.
Yn febrewaris fan dit jier hat er in harsenynfarkt hân, sûkersykte relatearre, sa as se dat neame.
Hy hat alsa ûnderlizzende mankeminten en syn lea kin dat soart yntinsive soarch…op ‘e bûk lizze, yn koma brocht wurde, ensfh. net oan. As syn lichem it sels net rêde kin, dan is it ferhaal klear.… Lês fierder