![logo.ensafh](https://www.ensafh.nl/wp-content/uploads/2013/01/ensafh-logo-website.png)
Freondin T. siet op ’e praatstoel. Se wie ferhuze. Nei in appartemint. En it wie o sa nei ’t sin. Trije heech, útsicht oer de greiden en ûnder wie ek fan alles te belibjen. Skilderje, muzyk, kofje drinke, ite, rabje.
Se hat ek in moai grut balkon. Bakken mei kleurige blomkes en fansels in hokje om wat iten foar de fûgels op te struien.
‘Sa gesellich,’ nokkere T., ‘ik mei graach oer fûgeltsjes om my hinne. Oars kin it gjin thús wêze.’
Ik wie it mei har iens. Ik siet noch mar krekt doe’t de bel gie. Har buorman kaam deryn en sa te sjen wie er wat oeral.… Lês fierder