Henk Nijp

Fraude

logo.ensafh

Ik moast om njoggen oere komme. Yn Ljouwert op ’e Holstmarwei, ja, it plysjeburo. Net dat ik wat misdien hie of te hurd riden of sokssawat, nee, ik wie yn ’e falle rûn fan cyberkriminelen.

In wike earder hie ik dwaande west om de kompjûter nei te sjen en de oerstallige bestannen op te rêden. De mailboksen sieten ek aardich fol, dat dêr koe wol wat út. In goed begjin fan it nije jier, is’t net sa. Neitiid hie it mailprogramma frjemde kueren, dat ik belle mei de ôfdieling consumer-support. En nei in skoft hinne en wer praten en meisjen op myn skerm kaam alles wer yn oarder.… Lês fierder

Lomme Schokker

Nijjierrinne

logo.ensafh

‘Folle lok mei it seinen.’ Frou Hoekstra fan twa huzen fierder seach ús oan en lake.
‘Wat sizze jimme?’
‘Folle lok, mei it seinen!’
‘No, tankje. Dat is aardich fan jimme. No wolle jim in suertsje, tink?’
Fansels. Dêr diene wy it om. Frans Prinsen hie my ferteld dat wy hjoed by de minsken lâns moasten om ‘Folle lok mei it seinen’ te sizzen. Dat hearde sa. Dan soene wy suertsjes krije. En Frans koe it witte, want hy ried op in brommer. Lange Frans mei it swarte hier.
‘Witte jimme heit en mem dat jim oan it nijjierrinnen binne?’
Ik seach myn broer oan.… Lês fierder

Henk Nijp

It dna fan Fryslân

logo.ensafh

Fryslân is wer yn ’e prizen. ‘Blokkeerfries’ is lanlik it wurd fan it jier wurden! Wy steane wer moai op ‘e kaart. Yn alle listjes en toppen safolle fan fan alles dy’t der oan ’e ein fan it jier ferskine, ûntbrekt sûnt sa’n fyftjin jier in wurd-fan-it-jier-ferkiezing net. Mar is sa’n útferkiezing no echt wat om grutsk op te wêzen, freegje ik my ôf. Ferline jier wie it wurd fan it jier ‘appongeluk’ en yn 2016 wie it ‘nepnieuws’ en dêrfoar ‘treitervlogger’. Moaie útfynsten, de measte wurden fan it jier sprekke foar harsels, mar se ha eins allegearre wat in negative bysmaak.… Lês fierder

Lomme Schokker

De twadde wet fan Sibrand Swart. In krystferhaal

logo.ensafh

Lesjaan begjint mei it ferhaal fan de learaar. Dat is de earste wet fan Sibrand Swart, dosint Frysk, yn it wolnimmen. Op de kweek doetiids hjitte de wet sjesa dat lesjaan begjint mei it ferhaal fan de learling. Haha. Och, hoe nommel, och, hoe moai. Ik stean blinders al fjirtich jier foar de klasse, basis en middelber byinoar opteld, ik haw njonkelytsen myn eigen wetten definiearre om my tsjin it rosmos oer steande te hâlden.

Lit ik my mar net al te bekend meitsje, jo hawwe de namme, dat moat genôch wêze. Ik sit moai net op Facebook, myn leafste learlingen sille dizze betûfte learaar net molestearje mei harren ûnferhoalen stikelstekken en it moarch út de bonken heljend treiterjen en terreur.… Lês fierder

Giny Bastiaans

Krystleafde

logo.ensafh

Der wiene noch krekt twa plakjes frij yn de stiltekûpee. Dat rotterige plak foaryn, dêr’t sels in lyts frommes as ik de fuotten net kwyt kin. En dêr’t je ingtefrees krije troch dat grutte wite lewant deun foar je noas. Mar ik siet droech en waarm en ik sette de tasse mei kadootsjes njonken my op ’e stoel. Der wie oars gjin plak foar.
Ik hearde drokte efter my. Twa froulju besochten tagelyk ús kûpee yn te kommen. De trein wie fol en se woene beide de stoel njonken my ynnimme. De Blonde hie lange earms en treau de oare oan ’e kant, raamde myn tas de stoel út en plofte gau del.… Lês fierder

Henk Nijp

Yn ’e útferkeap

logo.ensafh

‘Inspiratie’ stiet der mei grutte kapitalen boppe in wandfitrine en even fierderop ‘Beleef’ mei in útropteken. Op ’e planken yn ’e útstalkast leit it meast opsichtige en lûdrazende krystguod dat der mar te betinken is. It útropteken stiet der folslein om ’e nocht, want it moais hat lawaai genôch. Ik wie dus yn sa’n winkel mei fan dat guod, wy ha der allegearre wolris west, je ûntkomme der soms net oan… Ik hie dêr kar út op syn minst 25 ferskate soarten kryst-led-snoerkes. Foar yn ’e krystbeam (bûten én binnen), oan de daksgoate, yn de bukshage, op ’e foardoar, yn de hortinsjes, yn de bjirken, om ’e flaggemêst en fierder oeral dêr ’t it mar yn- of oanheakje wol. … Lês fierder

Anne Feddema

It meireizgjend paradys?

logo.ensafh

Da, wo du nicht bist, ist das Glück. It plak dêr’t je op dat stuit net tahâlde, dêr no krekt soe it grutte gelok te finen wêze moatte. Yn it Van Goghmuseum yn Amsterdam is op it stuit in eksposysje te sjen fan it wurk, dat Paul Gauguin (1848-1903) en syn skildersmaat Charles Laval (1862-1894) op it eilân Martinique, ien fan ’e Frânske Antillen yn ’e Karaïbyske see, makken yn it jier 1887. Lit ik it mar fuort sizze: dat soart útstallings binne myn paradyskes, de skatkeamers dy’t my lûke om op in reis(ke) te gean. De grutte reizen haw ik faaks wol in bytsje efter my lizzen.… Lês fierder