Giny Bastiaans

Wopke, Thierry, en Michel Vaillant

logo.ensafh

Ik wie bliid dat ik siet. Lekker waarm yn de foarste kûpee. Krantsje mei. Oant Swolle ta koe ik my moai deljaan en wer wat opdrûgje. Huh, wat in waar!

It wie as altiten drok yn ’e trein en njonken my struts in soerstâlrôze jas del. Mei in swiet luchtsje der oerhinne. Moast sy witte.

Ik begûn oan it stik op de foarside. Grutte foto fan Wopke Hoekstra derby.

De trein sette sok en fan rjochts kaam in lange wiisfinger mei in rôze neil dy’t de foto fan de minister op ’e krante oantikke. ‘Fine jo dat ek sa’n áárdige man, dy minister Wopke Hoekstra?’… Lês fierder

Henk Nijp

Sifers

logo.ensafh

Somtiden is it al oan de ‘deadline’ ta en hat him noch hieltyd net in gaadlik ûnderwerp foar in kollum oantsjinne. En dan moat der dochs wat komme…
It waar soe kinne en dan yn ferbân mei de feroaringen fan it klimaat. De kommende apokalyps, de bedrige natuer, de ûndergong fan de planeet. Mar ik fûn de simmer fan ferline jier, as ik hiel earlik bin, wol lekker. En mei in febrewarismoanne as fan dit jier, mei de krookjes sawat fjouwer wike earder yn bloei, hâld ik it derop dat it no deselde kant wer op giet. Neffens de statistyk sil dat wol net kinne en it sil ek wol net sa net hearre, mar my silst der net oer hearre.… Lês fierder

Anne Feddema

Wêrom skriuwe?

logo.ensafh

Doe skuorde de hegepryster syn klean stikken en sei: ‘Hy hat God belastere. Wat moatte wy noch mei mear tsjûgen? Jimme hawwe de godslastering sels heard. Wat tinkt jimme?’ Hja antwurden: ‘De dea skuldich.’ Doe spuiden se Him yn it gesicht en sloegen Him mei de fûsten, oaren ek mei kneppels, en se seinen: ‘Sis ús ris, profeet Kristus, wa is it dy’t Jo slein hat?’

Sokssawat is myn skriuwerskip begûn en dan in bytsje oars fansels. Sa wie it dekôr net it Sanhedrin út it Nije Testamint, mar in kroech, de Wynkúp, doe, jierren tachtich fan ’e foarige ieu, te finen yn ’e Doelesteech yn Ljouwert.… Lês fierder

Lomme Schokker

Ferburgen boeken

logo.ensafh

De Jong wie in learaar maatskippijlear dy’t by ús yn it doarp wenne. Ien fan syn soannen wie fan myn leeftyd, dat ik kaam der wol ris oer de flier. Ik moat ús mem doe ferteld hawwe hoe’t ik ûnder de yndruk wie fan dy wenkeamer grôtfol mei boeken. Boeken oeral yn it rûn, tsjin alle muorren boeken, fan de flier oant it plafond ta. Wat it plaatsje folslein makke wie in fersliten learen earmstoel yn de hoeke ûnder in steande skimerlampe, it bysettafeltsje mei de boeken dêr’t er mei dwaande wie en in twadde, lytser en leger tafeltsje mei foar de greep de kofje, de buorrel en it jiskebakje.… Lês fierder

Greet Andringa

Deade linen en sjips foar de siele

logo.ensafh

Ik ha juster in skop ûnder de kont hân. Eins wie it earder in freonlike yn-it-sin-bringer (net de earste). Noch earliker sein wie it in advys: lit wat fan dy hearre, minsken krije, drok as net drok mei oare saken, hieltyd minder begryp foar dyn stilte.

En ik baal dêr fan. Net fan de yrritaasje, want se hawwe gelyk. Ik wist al skoften dat ik op de list stie om wer ris in kollum te skriuwen. En ik wie it ek wier fan plan, ik hie sels in hurde tasizzing dien dat dy der ferline wike wêze soe. Mar ik doch it net.… Lês fierder

Marcel Plaatsman

In stêd op in A4’ke

logo.ensafh

Dizze moanne sil ik nei Boedapest ta. Net iens foar it earst, ik haw der al twa kear west en it kin samar dat ik dêr noch wol in fjirde kear kom ek. It is wol in noflike stêd, fyn ik. Fan Boedapest leau ik eins wol, dat ik it sels betocht hawwe koe.

De plattegrûn fan Boedapest kin ik sa úttekenje. In A4’ke, steand. Boppe de helte in grutte blauwe streep en efkes heger noch ien, dat sil de Donau wêze. Dêrboppe as in soartemint fuotbalskoech, de âlde stêd fan Boeda, de noas dêrfan lofts. Dêr’t de bal wêze moat, de grutte griene smet dy’t fan Gellérthegy hjit, in park op ’e kluft of in bosk eins.… Lês fierder

Douwe Kootstra

Provinsje: Foar in dûbeltsje op de earste rang

logo.ensafh

Kollum útsprutsen foar ‘Polityk moetet literatuer’ op 14 febrewaris 2019 yn Tresoar

Dêr sitte wy dan wer, it espeltsje usual old Frisian cultural suspects, krekt as fjouwer jier lyn, op itselde plak. Wat wie ’t doe in fleurige jûn. Ja, gesellich, mar fierder in winterjûnenochtfoarstelling dy’t yn de resinsjes mei muoite ien stjerke helle. Allegear o sa leaf foar elkoar, doe, dy akteurs, benammen neat sizze, mar boppe al dy optimistise listlûkers – want zetelwinst! zetelwinst! – seach ik skiere wolkjes hingjen mei twa dúdlike teksten, ôfhinklik fan de grutte fan de partij. Earste tekst: ‘Mei ik asjeblyft ek ris meidwaan?’,… Lês fierder