Anne Feddema

Anne Feddema út Kollum?

logo.ensafh

Alwer sa’n tritich jier lyn hold ik ta op Ateliers ’63 yn Haarlim, tsjintwurdich ‘de Ateliers’ yn Amsterdam, boartersplak foar de oanstoarmjende keunstpjutten, de kulturele, byldzjende elite, nó en doe ek al, al fernimst fan hiel wat minsken net in soad mear, sa giet dat. Fan my al, want ik haw in KOLLUM! In miening dy’t der ta docht, dy’t ik mei wurden skilderje ynstee fan ferve. Mar hoe bin ik mei it ferskynsel ‘kollum’ yn ’e kunde kaam?

Dan moat ik ek werom nei myn Haarlimske tiid. Op in stuit, yn tiid en romte, wie ik folslein útpoept.
De subsydzje fan WVC of CRM, dat wit ik net goed mear, dy’t wy as dielnimmers oan Ateliers ’63 krigen, wie skjin op.… Lês fierder

Baukje Zijlstra

In kattelibben

logo.ensafh

Wat is dat dochs mei skriuwers en katten? Hiele boeken binne deroan wijd (Dagboek van een poes fan Remco Campert is de earste dy’t my yn it sin komt), en ik kin my sa in tal ferneamde foto’s foar de geast helje fan skriuwers mei harren kat (Natalia Ginzburg bygelyks, of Hemingway, of Colette). En wa wie it ek al wer dy’t sei: ‘Ik skriuw allinnich mar sa’n soad omdat ik in kat haw, dy’t de hiele tiid op myn skoat sit, sadat ik neat oars dwaan kin’? Eins hawwe katten alles dat nedich is om in roman te skriuwen: yn it foarste plak in ûnfersteurbere rêst, yn it twadde plak de alertens om ta te slaan as de tiid dêr ryp foar is.… Lês fierder

Lomme Schokker

Us man yn it gemeentehûs

logo.ensafh

By ús yn it Suffertsje binne foar my, nêst de krûdige kollums fan in Arie Bombarie, benammen de wiidweidige ferslaggen fan de gemeenteriedsgearkomsten de muoite fan it lêzen wurdich. Dy ferslachjouwer, lit ik him Erik neame, sit faak yn in hoekje fan de biblioteek efter de iennige kompjûter dy’t nei de lêste reorganisaasje oerbleaun is. Al jierren skriuwt er yn de byb syn ferslaggen, want dêr hat er alle riedsstikken foar de greep en ‘kom ik wat ûnder de minsken’.
Soest Erik sa op it each noch gjin kwartsje jaan. In lytse sjokkende man, rykrak, sjofel yn de klean en rûch yn it burd, mar mei in tûk ferstân.… Lês fierder

Henk Nijp

Fraude

logo.ensafh

Ik moast om njoggen oere komme. Yn Ljouwert op ’e Holstmarwei, ja, it plysjeburo. Net dat ik wat misdien hie of te hurd riden of sokssawat, nee, ik wie yn ’e falle rûn fan cyberkriminelen.

In wike earder hie ik dwaande west om de kompjûter nei te sjen en de oerstallige bestannen op te rêden. De mailboksen sieten ek aardich fol, dat dêr koe wol wat út. In goed begjin fan it nije jier, is’t net sa. Neitiid hie it mailprogramma frjemde kueren, dat ik belle mei de ôfdieling consumer-support. En nei in skoft hinne en wer praten en meisjen op myn skerm kaam alles wer yn oarder.… Lês fierder

Lomme Schokker

Nijjierrinne

logo.ensafh

‘Folle lok mei it seinen.’ Frou Hoekstra fan twa huzen fierder seach ús oan en lake.
‘Wat sizze jimme?’
‘Folle lok, mei it seinen!’
‘No, tankje. Dat is aardich fan jimme. No wolle jim in suertsje, tink?’
Fansels. Dêr diene wy it om. Frans Prinsen hie my ferteld dat wy hjoed by de minsken lâns moasten om ‘Folle lok mei it seinen’ te sizzen. Dat hearde sa. Dan soene wy suertsjes krije. En Frans koe it witte, want hy ried op in brommer. Lange Frans mei it swarte hier.
‘Witte jimme heit en mem dat jim oan it nijjierrinnen binne?’
Ik seach myn broer oan.… Lês fierder

Henk Nijp

It dna fan Fryslân

logo.ensafh

Fryslân is wer yn ’e prizen. ‘Blokkeerfries’ is lanlik it wurd fan it jier wurden! Wy steane wer moai op ‘e kaart. Yn alle listjes en toppen safolle fan fan alles dy’t der oan ’e ein fan it jier ferskine, ûntbrekt sûnt sa’n fyftjin jier in wurd-fan-it-jier-ferkiezing net. Mar is sa’n útferkiezing no echt wat om grutsk op te wêzen, freegje ik my ôf. Ferline jier wie it wurd fan it jier ‘appongeluk’ en yn 2016 wie it ‘nepnieuws’ en dêrfoar ‘treitervlogger’. Moaie útfynsten, de measte wurden fan it jier sprekke foar harsels, mar se ha eins allegearre wat in negative bysmaak.… Lês fierder

Lomme Schokker

De twadde wet fan Sibrand Swart. In krystferhaal

logo.ensafh

Lesjaan begjint mei it ferhaal fan de learaar. Dat is de earste wet fan Sibrand Swart, dosint Frysk, yn it wolnimmen. Op de kweek doetiids hjitte de wet sjesa dat lesjaan begjint mei it ferhaal fan de learling. Haha. Och, hoe nommel, och, hoe moai. Ik stean blinders al fjirtich jier foar de klasse, basis en middelber byinoar opteld, ik haw njonkelytsen myn eigen wetten definiearre om my tsjin it rosmos oer steande te hâlden.

Lit ik my mar net al te bekend meitsje, jo hawwe de namme, dat moat genôch wêze. Ik sit moai net op Facebook, myn leafste learlingen sille dizze betûfte learaar net molestearje mei harren ûnferhoalen stikelstekken en it moarch út de bonken heljend treiterjen en terreur.… Lês fierder