Giny Bastiaans

Oerlibje

logo.ensafh

Earder soe ik in net mis te fersteane flok knetterje.
Mar lykas it laitsjen, hie ik it flokken ek fergetten.
Wat foel der fierder noch te flokken, as inkeld om dat iene?
It alderslimste wie al bard. In pear wike lyn.

It rút neist my stie iepen. Yn ús auto. Myn auto. It woe net mear ticht.
Neat holp. Drukke net, lûke net. Alle ruten iepen. Alle ruten ticht. Skoppe. Slaan. Wêrom ha dy stomme auto’s tsjintwurdich net mear sa’n slingerke? Dat je it rút gewoan tichtdraaie kinne?
Boekje derby. 861 siden. Duh.
Earst mar nei hûs. Frekte kâld yn ’e auto.… Lês fierder

Anne Feddema

Depresje

logo.ensafh

Depresje, as njonkenaktiviteit of depresje as boarne foar myn keunst?

In fleurich begjin fan in kollum fan in kwasi-filosofyske Freud fan Fryslân, sille jimme no wol tinke. En it is fansels ek gjin ûnderwerp dat bedoeld is om net mear by te kommen fan it laitsjen. In skoftke lyn is in hiel goede freon fan my ferstoarn. Ien dêr’t ik de lêste jierren in hiel goed en djip kontakt hie. Wy dolden om yn ’e geast, oer keunst en fan alles en noch wat. Nei in hiel skoft siik wêzen en mei gjin ferbettering yn sicht foar de takomst fûn er it genôch en hat er besletten, om sa’t er sels sei, de stekker der út te lûken.… Lês fierder

Klaas Rusticus

No ha wy de hichte

logo.ensafh

Noch mar in pear wike ferlyn lies ik yn in krante-artikel wurden dy’t ik earst oersloech, letter weromsocht en der doe sa lang op stoarre dat se ûnskerp waarden en dizich. De wurden setten har fêst oan ’e binnenkant fan ’e tinkholle en bleaune dêr hingjen.

Ut Nederlân wei sjoen draait de ierde mei in faasje fan in bytsje mear as 1000 kilometer yn ’e oere om harsels hinne. Tagelyk draait dyselde ierde mei in faasje fan 107.200 kilometer yn ’e oere om ’e sinne hinne, dat is sa’n tritich kilometer de sekonde. En ek tagelyk draaie de sinne en har omjouwing (dêr’t wy ek ta hearre) om it sintrum fan ús molkenpaadstelsel hinne.… Lês fierder

Henk Nijp

Skilder Bolognêze

logo.ensafh

It wie bar kâld foar de tiid fan it jier doe’t wy yn ’e wyn op rjochting Belvédère rûnen. Dat waard doe’t wy ien kear yn it museum wiene gelokkich wol oars. En dat kaam net allinnich troch it grut tal besikers dat der omstrúnde. Yn de grutte seal dêr’t de skilderijen fan Giorgio Morandi hingje, want dêr wiene wy, wurdst fuort al waarm fan de kleuren dy’t de keunstner brûkt. Hy wie Italiaan fan hús út en, soest hast sizze: dat kinst oan syn palet fernimme, as dat net sa’n klisjee wie. De ierdetinten oker, read, sienna, it blau fan bergen yn ’e fierte en salmrôze, kleuren dy’t Italië as thúsbasis ha, sis mar, wurde yn hast alle skilderijen brûkt.… Lês fierder

Lomme Schokker

‘Dei en jier bewarre ik wûnderlik begear’

logo.ensafh

Sechstjin, santjin jier wie ik en fol Sturm und Drang. Bûtendoar doarst ik neat, mar thús op de jongeskeamer koe en woe ik fan alles. Ik dreamde ûnbestimde idealen, lies boeken foar myn literatuerlisten, sammele de kleurichste Spaanske sinesappelpapierkes foar yn in skuondoaze en typte de aldermoaiste gedichten oer. Dat wol sizze, de gedichten dêr’t ik wat fan snapte. Inkeld dy gedichten binne bleaun, folsleine gedachten fan ûnbesprutsen begear.
Ik blêdzje troch de blauwe multomap út myn oankommelingstiid, se lizze taal by taal en op alfabetyske folchoarder fan de dichter. Fiif fersen fan Obe Postma wachtsje my op, tusken Leo Popma syn ‘Blues fan de sûndfloed’ en Rixt har ‘’k scil foar dy sjonge’.… Lês fierder

Henk Nijp

Hurdkoppen mei waarm bloed

logo.ensafh

Ut ’e skroeven wie direkteur Chris Kallens fan it FRI-ESM-USE-UM mei de YOU-2 Award. “It fielt krekt oft dizze priis in Oscar is,” sei er! Prachtich fansels dy ‘Global Fine Arts Award’ (GFAA). De winners waarden op 9 maart bekend makke op in grut gala yn New York. In grutske Kallens naam syn ‘Oscar’ yn ûntfangst mei as omsittend laach in nijsgjirrich selskip fan keunstpommeranten út alle wynstreken en kollega-direkteuren. Dêr boppe op it poadium hat er grif stikem even tocht: ‘Yes, Me-2!’ Nachts bleau it noch lang ûnrêstich yn ’e stêd. Mar wy witte no dat Kallens wol wat ha kin, want sa seit er yn de Ljouwerter Krante, hy hie de oare deis gjin kater.… Lês fierder

Marcel Plaatsman

It akwarium

logo.ensafh

Foar it Biermuseum fan Alkmar oer, dêr’t ik wurkje, is in akwarium.
Dat akwarium is eins in kantoar. Ik neam it sa, omdat it gebou oan alle siden ruten hat, sûnder gerdinen of eat oars dat de eagen tsjinhâldt. Yn it akwarium wurket in tal famkes fan itselde type: ljocht hier, lange skonken, hege hakken – dat se moatte wol oannaam wêze troch ien mei krekt dy foarkar, allinnich sjoch ik dêr nea in fint.
Dy wurket net yn syn akwarium, fansels.

Dy hege hakken falle in oar net sa gau op, mar sels bin ik der tink ik wol gefoelich foar, en ik ha dy skuon ek fan tichterby sjoen.… Lês fierder