
In bytsje keunstner hat fansels in krupsje dy’t him, har, of it, yn ’e wei sit. No haw ik der noch hieltyd muoite mei om mysels KEUNSTER te neamen, mar ik haw al in krupsje dy’t my op dit stuit behoarlik yn ’e wei sit. Efkes kort troch de bocht: ik haw in gat yn it tromflues fan myn rjochterear en bin der ek aardich dôf oan. No wolle jimme witte: hoe is dat kaam Feddema? Of net, kin ek no? Net fierder lêze dan, mar dan misse jimme al in ‘ûngelokken-yn-en-om-it-hûs-horrorferhaal’. It wie freedtemoarns, njoggentweintich novimber, op myn atelier. Ik wie hiel betiid al yn ’e sportskoalle en hie dêr ek dûst.… Lês fierder