Foar’t ik mei myn eigentlike ûnderwerp úteinset: wat in ynfloed hat myn foarige kollum op de nominearren foar de Gysbert 2017 útoefene! De fiif útkarde poëten binne tige kjel wurden fan it foarútsjoch om oeren lang op it foarste bankje fan de Boalserter Broeretsjerke sitte te moatten, martele troch ûnwissens, en dan te hearren krije… dat fjouwer fan de fiif foar de gek hâlden binne. Se krije de Priis net, en kinne harren tankbere taspraak ferskuorre. De Fiif hawwe in lilke brief nei de Provinsje stjoerd, de redaksje fan ensafh woe dy brief graach publisearje, mar oant no ta is ús de ynhâld net bekend makke.… Lês fierder
Kollums
Kollum foar Ensafh
In stik dei út… Plus it fierdere libben fan Anne Feddema?
Reisbesykjen nei Oldenburg, tongersdei fyftjin juny twatûzensantjin.
05.00 oere… fyftjin juny twatûzensantjin. De wekker giet ôf en ik spring út bêd.
Wier-wier, mar… nét wier. Hoe betiid ik ek de dei, of noch neare nacht, ynstap om oan ’e kuier te gean, ik persoanlik haw noch nea ‘de wekker setten’ om dy dan ôfrinne te litten wannear’t dat dan mar winske is. It is wis-wekker-wier net nedich, sis ik jimme. Ikséls rin as in wekker it libben yn. It liket wol as haw ik in ynboud alaarmsysteem yn ’t kopke.… Lês fierder
Boks
Al gean ik mar efkes de stêd yn dan nim ik dochs faak myn fototastel mei. Ik bin sljocht op fotografearjen. Doe’t ik in jier as alve wie mocht ik al út en troch mei de Kodak-boks fan ús heit in foto meitsje. Dat wie in hiele ûnderfining, want der sieten mar tolve foto’s op in roltsje. Ik mocht de boel net ferprutse. Fergelykje dat mei de digitale kamera: guon minsken sjitte yn in wykein in pear hûndert foto’s.
Dy bokskamera fyn ik noch altyd oandwaanlik troch syn ienfâld. Boppedat jout er in goed idee fan de alâlde camera obscura.… Lês fierder
Achte lêzers
Achte lêzers,
Tiden hawwe tiden. In jier as wat lyn hie ik nea tinke kinnen dat ik nochris frege wurde soe om op in pjutteboartersplak in Tomke-ferhaal foar te lêzen. Mar nije wike is it safier. Plak fan hanneling sil ik hjir net neame, mar it is yn Fryslân en ik sil yn it Frysk foarlêze. Dat is tsjinwurdich al hiel wat. Lokkich binne it koarte ferhaaltsjes, de spanningsbôge fan de measte bern is krekt like lang as de gemiddelde pauze tusken de iene en de oare blik op it tastel fan in oan syn mobyl ferslave Fries. Koart dus. Mar ik ha der wol nocht oan.… Lês fierder
Boeken earst
Goed nijs foar it boekefak: Van der Velde oerwaget om boekhandel Schaaf yn Dokkum oer te nimmen, miskien folge troch in nije boekhannel yn Harns en wa wit yn noch oare plakken; dit om der foar te soargjen dat ek lytsere plakken harren boekhandel behâlde kinne. Dêrby soe ûnder oaren in gearwurking mei de pleatslike biblioteken wichtich wêze, benammen troch se te freegjen harren boeken fia Van der Velde oan te skaffen. Mar fansels komme der dan ek fuortendaliks oare foarmen fan gearwurking yn it sin, lykas tegearre aktiviteiten organisearje en inoars rûmten brûke.
It soe hartstikke moai wêze as dat slagje soe, want it gat dat in sletten boekhannel yn in stêd achterlit, is net allinnich fysyk – wer in leech pân yn in winkelstrjitte – mar ek geastlik – wer in kultureel hert dat ophâldt fan klopjen.… Lês fierder
Moai waar en lange dagen
In stroomsteuring sette it deistich libben op ’e kop. Ik koe ûnder de brûs gjin hyt wetter krije. ‘Giet gas tsjintwurdich ek al op elektrysk?’ frege ik dom. In HR-kombytsjettel wol dus. Wy moasten ús de rest fan de dei daliks mar oanpasse oan it nije ûngeriif. Gjin kofje en tee, jûns slaad mei makriel iten, want al dy bedjerlike dingen út de iiskast moasten no op. Even nei Doevedans yn Burgum mei de fraach oft er noch in lint lizzen hie foar de Adlertypemasine (myn laptop is net te fertrouwen, dy slacht samar út), nei de piteroaljeboer om fulling en in nij kouske foar it âlde piteroaljestel, ensafuorthinne.… Lês fierder
In grutte lytse-stedsroman
Op himsels is it in wûnder dat ik noch wat haw mei de Fryske literatuer, want ik fielde my no net fuortendaliks oansprutsen troch al dy boereromans út de Fryske kanon dy’t op de lêslist stienen foar it eksamen Frysk, sa’n tritich jier ferlyn. Al dy oersaaie românses dy’t yn it foarste plak basearre wienen op de bunders lân fan it mantsje en de heupbreedte fan it wyfke: ik hie der neat mei. En as der alris in boeresoan teology studearje soe, gie er binnen in pear moanne ten ûnder oan de ferdoarne ferliedings fan de grutte stêd, wat dan yn de measte gefallen ek noch Grins wie: sukkel.… Lês fierder