Ferdinand de Jong

De Nova Scotia Staazje

logo.ensafh

Sneintemoarn. Der leit in dize oer de greiden, de earste kosters dogge de tsjerkedoarren wer iepen, it is healwei alven. Mei Joe Bonamassa syn Happier Times (de útfiering yn de Royal Albert Hall) op de eftergrûn, foar my it toetseboerd fan myn Acer, wat rekkens dy’t noch betelle wurde moatte. Boppeste is dy fan de Rendac, ien fan de lângeiten hat de winter net helle. Foar it oare skynt der hjoed in balskopwedstriid fan belang te wêzen. It sil wol.

Der is foar in skriuwer in nuveraardige perioade. Dat is de tiid tusken de korreksjerûnten en it ferskinen fan in nij wurk.… Lês fierder

Willem Winters

Frits Klein

logo.ensafh

Frits Klein, reklametekener fan It Hearrenfean, is ien fan dy histoaryske dupearren fan de [foar]oardielen dy’t er wiene en noch binne oer de keunstner en syn mooglikheden om wat jild te meitsjen. Faak binne it de âlden dy’t neat sjogge yn de keunsten. Skilders en byldhouwers binne fier yn it neidiel by dichters en skriuwers, hja moatte in soad romte hawwe en farve en in ezel, hja kinne neat stikum dwaan. Fan in dichter geane nea sokke ferhalen, in kladblok en in potlead, de dichter kin oan ’t wurk, gjin bemuoisuchtige âlden. Faaks kin in oplieding yn de reklame noch krekt wol troch de bûgel.… Lês fierder

André Looijenga

Trensleten

logo.ensafh

‘Dus jim ha moai de hiele middei fergees sitten te oersetten foar menear Google?’ – Ja, mar it joech foaral foldwaning om sa kreatyf it Ingelsk om te setten nei Frysk, lêst yn de Fryske GoogleTranslate Wike. Sa folslein en libben mooglik jins taal wer te jaan, yn de ferwachting dat je tagelyk echt konkreet wat bydrage oan de digitale takomst derfan. Ik ‘sit yn it Frysk’, as oersetter, skriuwer, redakteur, dus fiel ik my roppen om it Frysk praktysk te befoarderjen as dat kin.

It ‘trensleten’ is fansels wat oars as echt oersette. It Ingelsk datst foar dy krijst, binne koarte frasen: stikjes sin dy’t rûnom wei swile binne.… Lês fierder

Jelma Knol

Johnny Cash of Leonard Cohen?

logo.ensafh

Operette is foar de dommen en lytsboargers, oer André Rieu prate wy net en countrymuzyk is krekt sa dom as operette.

Jierrenlang hawwe wy meidien oan dy elitêre foaroardielen, mar wy makken in útsûndering foar Jacques Offenbach. Under it iten (wy dinearje net, dat is te boargerlik; wy ploffe de boarden op in swilkje dat wy nei ôfrin mei in wiet doekje skjinfaaie) draaie wy wol muzyk. Van Morrison, Leonard Cohen, George Brassens en Moustaki: de smaak fan twa jongâlde babyboomers). Van the Man tankje wy oan twa HJIR-redakteuren, de ivich oanhâldende fans Jan Kooistra en Jacobus Smink. Fan Kobus haw ik ek de leafde foar Tom Waits meikrigen.… Lês fierder

Hidde Boersma

De bollesesjes (2)

logo.ensafh

It antwurd op alles

‘We einigje allegearre yn in houten jurk.’
Menear de Strjitfeier.

In soad minsken kinne it net stelle sûnder antwurden. Dêrom leaut de ien en ûndersiket de oar. En mar diskusjearje. Lokkich is der in alternatyf.

Fuck it. Sprek it mar ris foar jinsels út: ‘Fuck it.’ Net dimmen, mar mei fierens en foldwaning. Der heart jin fuort nei it útsprekken in glim om ‘e mûle te kommen, dy’t je net sels meitsje, mar dy’t út it boarst opluchtet as ferlichting. Fiele je it? No, priizgje dan jinsels, want je hawwe it antwurd fûn op alles: fuck it.… Lês fierder

Ferdinand de Jong

Database

logo.ensafh

In soad minsken binne der mei op de hichte dat oan elts libben in ein komt. Je ha ek guon dy’t miene dat se it ivige libben ha, mar spitich foar harren rint dy oertsjûging op in bittere teloarstelling út. Der komt in dei dat it oer en dien is mei de show. In gegeven sa wis as de bank.
Wat dêrnei bart is net alhiel helder, de iene tinkt der fan alles efteroan, in nije start dêr’t je eltsenien dy’t jo ûntfallen is wer moetsje sille, yn in omjouwing sûnder pine en oar brek. In oar hopet dat de ellinde dan dien wêze mei en dat alles asjeblyft net wer opnij begjint.… Lês fierder

Willem Winters

Hûnen en hynders

logo.ensafh

Wy wiene mei de Pinkster op de kemping yn Lettelbert. Hearlik rêstich, allinne wy en noch in kerreven. Yn De Like wie in eksposysje fan Otto Eerelman. Ik koe syn wurk fan plaatsjes yn boeken en in inkeld skilderij yn in museum en no yn ’t echt! Hûnen en hynders! Mar och hear, der foelen nochal wat skilderijen ôf. Foar my wiene der trije kategoryen; ien: hûnen en katten, twa: portretten, trije: hynders – yn dizze folchoarder. De hûnen en katten, mar fral de hûnen, hat er prachtich typearre, benammen harren gedrach.

Dat is yn de portretten al minder it gefal.… Lês fierder