Willem Winters

PSP

logo.ensafh

Bespotlike lju fansels, dy PSP-ers yndertiid. Hoe krigen se it yn ’e kop dat de wrâld sûnder wapens kinne soe [‘Ontwapenend!’], dat it leger wol ôftanke wurde koe [‘Maak het leger leger’], dat yn alle minsken wol in driuw nei frede oanwêzich is, dat dy driuw allinne mar wekker makke wurde moat: ‘Als het oorlog is, maar niemand gaat er heen…’

Wy hiene it fan ‘e wike noch oer de partijen en de programma’s. It begryp passifisme komst net mear tsjin, it is begroeven, goed djip. Dat komt út himsels net wer boppe, lit stean dat it opbloeit; freegje de âldere minsken mar ris wat passifisme is en se meitsje in gebeart fan eat oer de knibbel te brekken.… Lês fierder

Daam de Vries

Poppelaad op ’e romte

logo.ensafh

Dêr lei er dan, sa kreas as in krúsbei. Sierlik waar en krekt gjin winter mear. In lyts wek hiene se foar him makke en dêr it mei plestik beklaaide souke mei in bollepystebêd yn lein te driuwen.

Hoe’t er hjir sa kommen wie, wie net rjocht dúdlik. It wie yn alle gefallen helder dat syn mem him net hâlde kinnen hie. Fansels hiene jo hjoeddedei wol fan dy ynleverpunten foar bern mar de kâns wie grut dat jo dêr op kamera fêstlein waarden. Hy hold him mar wat fêst oan it byld dat er yn in sûpkeet berne wie en dat se dêr yn ’e mande ornearre hiene dat dit de bêste oplossing wie om’t der yn dizze oarder noch in beskate foarm fan út it sicht reitsjen mar net weiwurden mooglik wie.… Lês fierder

Ferdinand de Jong

Bûsdoek

logo.ensafh

Ik sit mei in dilemma. Soks is ferfelend. Jo wolle meastentiids nimmen tsjin de skinen traapje, yn dit gefal komt it Frysk eigene dêr nochris by. Ja, dan ha je it earne oer. Wat is it gefal, ik bin eigner fan in bûsdoek. Meardere, want in goede Fries is altyd ferkâlden. No falt dat bot ta, sûnt ik hast in jier lyn ophâlden bin fan smoken, ha ik noch mar ien kear in dei as wat snottere. De grutte ruften fol mei griene en giele substânsjes binne sûnt ik út de ploegetsjinst stapt bin al net mear oan de oarder. It kin dus noch wolris wat wurde mei myn sûnens.… Lês fierder

Willem Winters

Dia’s

logo.ensafh

Juster haw ik in brûkt diaprojektorke – kocht fia ynternet – út Noardwâlde ophelle. De oanbieder sei it ding mar in hiel inkelde kear brûkt te hawwen. ‘Hy sit noch yn de doaze. Ek alwer in jier leit der yn ’e kast sa’n apparaatsje dêr’tst de dia’s mei op de hurde skiif sette kinst. Mar ja, da’s is likegoed in ferrekt sinnich wurkje.’

No ja, ik koe der wol ynkomme, by my leit ’t it der net folle oars foar. Dat ik kies foar in maklike oplossing: ik keapje syn projektor, mei in monitor, dan kinst it ding op tafel sette en rats-rats de saak der troch huffe.… Lês fierder

Friduwih Riemersma

Lêze foar jins nocht

logo.ensafh

“Kinne wy no net gewoan lêze foar ús nocht?” frege in lêzer fan ús lêsrûnte.

Jawis, it kin sels net oars as mei nocht; by ús thús jildt foar lêzen de seksregel fan nea tsjin it sin. Dat haw ik net sein want it is in fatsoenlike lêsrûnte en boppedat wie it in retoaryske fraach, mar ik lies yn de deselde lêsrûnte en yn itselde boek wol foar myn nocht.

Sa ienfâldich as de politike gjalp reading for pleasure – in opmerklik ûn-Amerikaanske ferwizing nei pornografy – suggerearret, is lêze foar jins nocht dus net. Net allinnich bestiet der by it lêzen net in algemien nocht fersus gjin-nocht lykas by de belestingoanjefte.… Lês fierder

Ferdinand de Jong, Jacob Stelwagen

Wille is plicht

logo.ensafh

By Heerenveense Boys spile ik yn de D1, doe’t ik in tik op ’e knibbel krige en net wer fuotbalje koe. Dat fûn ik wol skande, mar it wie net oars. In kear as wat mocht ik op it haadfjild spylje, wylst de F- en E-pupillen op de byfjilden oan it balskoppen wienen. Omdat ik pas let op fuotbal gien bin, ha ik nea yn de F-kes sitten. Wol ha ik der faak nei stien te sjen. De wille dy’t se hienen. Allegearre efter de bal oan, gjin plan fan oanpak, gjin teory oer de wize fan spyljen, hast gjin technyk en al hielendal net dwaande mei resultaat, nee, gewoan op sneon lekker efter in bal oandrave.… Lês fierder

Willem Winters

Flatten

logo.ensafh

Ik sleep se al in fyftich jier mei. Flatten. Ik wit net wêr’t ik se opbergje moat, sadat ik se weromfine kin. De lêste tiid lizze se tusken de blanko sluven. Niiskrekt haw ik dat hoekje fan ’e kast opromme, fûn ik noch nijjierskaarten fan 1998. Ik kin soks min fuortsmite. Mar ik doch der ek neat mei. Hawar, dy slúf mei kaarten moat dan mar nei souder. Dy stiet al oant de harsus ta fol met boeken en dokuminten.

Mar no dy flatten. It wie yn de jierren dat ik sosjology studearre, mei as spesjaliteit medyske sosjology. Yn 1975 rûn ik staazje op Nieuw Toutenburg.… Lês fierder