“Kinne wy no net gewoan lêze foar ús nocht?” frege in lêzer fan ús lêsrûnte.

Jawis, it kin sels net oars as mei nocht; by ús thús jildt foar lêzen de seksregel fan nea tsjin it sin. Dat haw ik net sein want it is in fatsoenlike lêsrûnte en boppedat wie it in retoaryske fraach, mar ik lies yn de deselde lêsrûnte en yn itselde boek wol foar myn nocht.

Sa ienfâldich as de politike gjalp reading for pleasure – in opmerklik ûn-Amerikaanske ferwizing nei pornografy – suggerearret, is lêze foar jins nocht dus net. Net allinnich bestiet der by it lêzen net in algemien nocht fersus gjin-nocht lykas by de belestingoanjefte.… Lês fierder

Der soe in protte besite komme, minsken dy’t hjir lang net west hienen en oaren dy’t hjir foar it earst kamen. De bern setten op myn ynstruksje in rige stuollen mei de rêch nei de boekekast. Krekt neidat se it resultaat seagen fregen se wêrom: “Meie se de boeken net sjen?” “Miskien better fan net,” sei ik. Minsken tinke faak dat ien syn boekekast wat oer syn of har persoanlikheid seit. Oan plankeferbettering haw ik noait wat dien. Mar ik wol net dat myn freonen yn noed sitte oer my. Net sa lang lyn wie kunde mei my de keuken yn rûn en wylst ik tee sette hie er de boekeplanken yn de keuken besjoen.… Lês fierder