Myn eagen stienen op stâltsjes, sa’n moai apparaat. Net sa grut, mar wol aardich swier, 3,5 kg, 10 sm heech en 20 sm breed op in grûnplaat fan 17×32. It deksel – dêr’t it apparaat yn meinaam wurde kin, in ier mobyltsje – rint der yn in prachtige bôge oerhinne. It is de Trinks Brunswiga – in rekkenmasine fan krapoan 100 jier, yn ’e hannel brocht troch Adr. Köller en fan Os (Rotterdam).

Oantúgd troch in famyljelid dy’t om 1900 hinne wurke by de Nederlânske Bank en hat 10 skiven, dêr’t de nedige sifers op stean. Fan 1 oant 9 + de 0.… Lês fierder

‘Smyt dy âlde atlassen mar fuort. Wy hawwe no in tom-tom, mei de hiele wrâld deryn. Datst sûnder kaarten raar op’e kofje komme kinst, dêroer skriuwt Annek yn har kollum. Dêrút kinst opmeitsje dat de âlderwetske kaart net oerstallich is.

Mar hokker kaart keapest? Wy wiene altyd – doe’t wy noch fytsten yn Ingelân en Frankryk, ensfh., wiis mei de Michelins fan 1-50.000 [1 sm op ‘e kaart = 50.000 yn it fjild = 250 meter. Dat betsjut datst knap wat details sjen litte kinst, details dy’st noadich bist om dy te oriïntearjen.

We wiene ta oan in nije kaart fan Spanje en Portugal, de âlde [wie wol 20 jier en yn dy tiid is it wegenet tige feroare] lei útinoar.… Lês fierder