Willem Winters

Oade oan it waskhok

logo.ensafh

Jierren lyn wienen wy op ‘e fyts yn Rouen, op ’e stedskemping. Dy wie mar lyts, mar krige in soad gasten. De kempingbaas en syn help organisearren it sa dat elk plak krige. Mar dan stiene de hearrings fan de ien sa omtrint yn ’e tinte fan de oar. De beide mannen, foar’t se op bed gyngen, makken noch in rûntsje. Wat hiene se de puzzel wer moai oplost.

Dat koene wy ynstimme, mar kaam men yn de toiletromten, dan lei dêr noch in moaie taak foar in pear wurknimmers. De dûsen wiene fet fan de sjippe, oeral swarte hierren oer de flier en de húskes wie ek wol oan te sjen dat men net de earste klant wie.… Lês fierder

Skermer

Friezen en it plús fan Den Haach: ús ûndergong

logo.ensafh

Bliuwt Fryslân in provinsje, in selsstannich lânsdiel?

De simmer rint op ’e ein. It wurdt hjerst en dan winter. Mar dat is de rin fan de seizoenen mar. It lot fan Fryslân moatte wy net yn dat kader sjen. Nei de winter komt der foar de natuer wer in maitiid. Fryslân is net natuer mar kultuer. En as yn de kultuer wat fersonken is, is dat foar ivich. De kâns dat in fersonken kultuerelemint yn letter tiid wer ta libben komt is nihil en as it al wer boppe wetter komt, wurdt it net wer it libbene elemint fan earder, mar is it net mear as in referinsje.… Lês fierder

Anneke van Renssen, Willem Winters

Nije skuon en reade skuon

logo.ensafh

Anneke van Renssen

Nije skuon

Oait song Ellen ten Damme yn De tranen van Maria Machita (Paul Ruven, 1991) ‘Nieuwe schoenen veranderen je leven.’ De film wie prachtich, mar ik leaude net yn de krêft fan nije skuon.
Ik haw in oare manier fûn om myn libben te feroarjen. Sûnt koart jouwe Willem en ik opskuor. Minsken dy’t ús in skoft net sjoen hawwe freegje foarsichtich: ‘Wat is der mei jim bard? Giet it wol goed?’ As wy yn koar roppe dat it prima giet, komt de folgjende fraach: ‘Wat is er dan mei jim oan ’e hân?’
Wy binne nammentlik slim ôffallen.… Lês fierder

Skermer

Gûle

logo.ensafh

de papavers bloeie
de brânende leafde bloeit
ik moat gûle ik moat laitsje
de saalje bloeit
de ridderspoaren de roazen
de brânende leafde bloeit
ik gûl ik laitsje
it wylgeroaske bloeit
de wederik
de teunisblom
de brânende leafde bloeit
de wrâld de wrâld de wrâld
ik gûl ik gûl ik gûl
gûl gûl gûl

si û sê gûle ciwan haco si û sê gûle kurdish music diyarbekir si u se sule diyalog nikarim gund u bajaren cadiri torinamin ti ciwani gulek

gûle net yn it wylde wei

origine et histoire de « gûle » Étymologie. EB1911A-pict1.png, Si vous connaissez l’étymologie manquante de … Open book 01.svg… Lês fierder

Willem Winters

Dûnsje

logo.ensafh

Ik seach werris dy prachtfoto fan dûnseres Gret Palucci dy’t yn de sammelbondel i 10 stiet. In spektakulêre sprong. Mar in hiele foarstelling fan har soe oan my net bestege wêze.

2010-05-17-09-42-09

Ut: i 10 de internationale avant-garde tussen de wereldoorlogen, een keuze uit de internationale revue i 10 [1963]

Ik ha nea in [betûft] dûnser west. By Frans Wuits – dy’t yn de jierren ’60 dûnsles joech, yn it sealtsje achter kafee L. Ekkers – kaam ik net fierder as fokstrot en wals, de tango is net foar my útfûn.
Ik wie yn Tsjechië ris tafallich by in live-optreden fan in groep dy’t moderne dûns brocht.… Lês fierder

Skermer

De dream fan Hofwijck

logo.ensafh

As jonge yn in bus nei Den Haag seach ik op in stuit in fjouwerkantich, rank, heechoppich gebou, ik seach better en waard gewaar dat it opriisde út ’e grêft der omhinne.
Ik ha dat byld noait fergetten en letter kaam ik der op skoalle achter dat dat kastiel it troch de dichter Constantijn Huygens yn Voorburg boude Hofwijck wêze moast.
Letter ha ik it noch faak sjoen as ik wer ris ûnderweis wie nei Den Haag. Trochdat de diken hieltyd grutter waarden en fangrails krigen, rekke it út ’e auto wei hieltyd mear út it sicht. Ut de trein wei wie it noch altyd goed te sjen.… Lês fierder

Skermer

De hannen (en earms) fan Kokoschka

logo.ensafh

Ynienen tink ik der oan. Jierren lyn seach ik op in útstalling fan wurk fan Oskar Kokoschka yn de Kunsthalle yn Emden ek in tal fan syn portretten en selsportretten. It foel my doe op hoe prominint it plak wie dat de hannen en earms ynnamen, krúslings en grut foar it boarst lâns of op in oare wize.

Ik besef wer dat hannen – myn eigen net iens – net myn spesjale belangstelling ha. Ik brûk myn hannen en sjoch der fierders net nei om, no ja ik waskje se en knip de neilen. Ik soe myn hân net beskriuwe kinne, ek net dy fan myn frou, wol dat se faak as se praat de hannen derby brûkt.… Lês fierder