Alice Nahon

Ferline jier ferskynde in biografy* fan Alice Nahon, de populêre Flaamske dichteres dy’t ta in myte útgroeide. Dêryn beskriuwt Manu van der Aa hoe’t dy myte ûntstie en wat de feiten wiene. Dy myte is lykwols noch altyd oantreklik. As lêzer, 75 jier nei’t Nahon ferstoar, moatte jo wol in bytsje gefoel hawwe foar dat ûnskuldige en sedige skepsel. De portretfoto’s dy’t yn har dichtbondels printe waarden meitsje it jo maklik: sjoch har wûnderlike wite klean, har weemoedige eagen, in suvere maagd allyk.
It grutte publyk fûn dat prachtich. Dêrsûnder wie se nea sa ferneamd wurden. Har earste beide bondeltsjes – Vondelingskens en Op zachte vooizekens – meitsje my noch altyd hielendal weak.… Lês fierder

Ik wie dwaande mei in stikje oer myn favorite bylden yn de iepenbiere romte. Boppe-oan steane de mammoeten fan Tom Claassen yn de Flevopolder by de A6 lâns.
Steane dy kolossen te dreamen?
Twad is de frouljusfiguer fan Wladimir de Vries, dy’t Lânbou en Feeteelt symbolisearret, by de Grinzer Herebrêge. It is in wat mûtel frommes, mei ien foet op in keal, sa komt dy skonk prachtich út. Dat je brûns sa bewurkje kinne dat it sêft as frouljusfleis liket te wêzen!
Op it tredde plak stiet al hiel lang it oarlochsmonumint op It Hearrenfean. De namme fan de ûntwerper wie ik kwyt, dus even Googelje foar’t ik fierder skriuw.… Lês fierder

De moaiste tentoanstelling fan de lêste tiid fûn ik dy fan Caspar David Friedrich yn de Hermitage yn Amsterdam. Syn wurk is tige romantysk, mar yn fergeliking mei oare romantisy kypt hy der út. Dat wie moai te sjen op dizze eksposysje. Seal 1 toande foarrinners, seal 2 Friedrich, seal 3 neifolgers. Net ien fan de foarrinners en neifolgers makke lânskippen, sa ferlitten – en dochs is der hast altyd ek minsklike oanwêzichheid te sjen – en sa ymponearjend as hy. Faak boude Friedrich syn lânskippen op út brokken ôfkomstich fan meardere plakken.

Friedrich waard berne op Rügen yn 1774. Dêr is – fansels – in museum oan him wijd, en – minder fansels – moat de skyline fan syn berteplak Greifswald, bliuwe sa at Friedrich dy skildere.… Lês fierder

Fan in freondinne krige ik in bysûnder boek.*) Dêryn wurdt útlein hoe’t Eadweard Muybridge [1830-1904] yn de 19e ieu wichtige eksperiminten útfierde om de kennis oangeande de bewegings fan bisten en minsken te fergrutsjen. Faak geane bewegings te fluch om mei it bleate each waarnimme te kinnen hoe’t it presys ferrint. It soe begûn wêze mei strideraasje oer in fjouwerjend hynder. Neffens de iene kaam er los fan ’e grûn. In oar miende dat dit gesichtsbedroch wie, dat in fjouwerjend hynder altiten wol mei ien poat fieling mei de ierde hold.

Muybridge soe útmeitsje wa’t gelyk hie. Hy makke fotografyske opnamen mei in hiele batterij kamera’s, dy’t elk in stikje fan ’e beweging fêstleine.… Lês fierder