Dit lies ik:

‘Bang om te snoeien? Dizze gids lit op heldere wize sjen hoe’tst mei in tal simpele begjinsels yn ’e achterholle net bang hoechst te wêzen dat de te snoeien toaniel-, muzyk-, byldzjende keunst- of literatuersektor it daliks ôfleit ast de snoeiskjirre of de seage der yn setst. Oan ’e hân fan foarbylden dy’t in protte yn ús keunstwalhalla’s foarkomme learst hoe’tst mime- en toanielspilers, trombonisten, skilders en dichters ienfâldichwei sels snoeie kinst. Ek wurdt yngongen op it skearen fan literêre tydskriften en it ferwiderjen fan produksjehuzen.
Snoeie betsjut datst it tefolle ynkoartest en it deade, swakke of wat him ferkeard ûntjout weinimst. It giet om in sûne ûntjouwing en in rike bloei.
Snoeie kinst ek dwaan út estetysk eachpunt wei. Nim it werombringen fan in orkest fan tachtich nei sechstich musisi.
Snoeie kinst ek dwaan om de romte te jaan oan wat oars.
Ast it dochst moatst it goed dwaan. Heal wurk jout allinne mar lijen.

Yn de earste sin stiet: ‘… hoechst net bang te wêzen dat de te snoeien toaniel-, byldzjende keunst- of literatuersektor it daliks ôfleit ast de snoeiskjirre of de seage der yn setst.’
Ik tink dat bedoeld wurdt: De iene syn dea is de oare syn brea, so what?!

Ik lies ek dit:

‘Snoeie moatst ek dwaan ast keunst en kultuer neat mear te fretten jaan kinst, deaienfâldich om’tst gjin fretten mear hast. Dan kinst der mar it bêste mar sa gau mooglik mei ôfweve, oars wurdt it lijen allinne mar grutter. It is ek akseptabel datst keunst en kultuer fuortsnoeist ast der gjin aardichheid oan hast. Do meist it sizze. Do meist dyn sin dwaan.’

De konklúzje kin wêze: it is oarloch.

Mar wie it dat al net altyd?