Wy sjogge nei de televyzje, harkje nei de radio, lêze de krante, boeken, sjogge op ynternet. Al dy ynformaasje: wy binne fersêde fan ’e wrâld. Moai. De wrâld is uzes meiinoar: net dêr wurdt honger lijt, hjir wurdt honger lijt.

Der kin in skras troch ‘hjir’, der kin in skras troch ‘dêr’.

Ik sit yn ’e tún, op it terras oan ’e sleatskant mei útsjoch oer de greiden: paradys Fryslân. Oan ’e oare kant fan ’e sleat rinne Tesselske skiep en ek in pear barbados blackbellys. Ik drink wyn dy’t wy meinommen ha út ’e Piëmonte yn Italië. It boek dat rjochts nêst my leit stiet fol mei poëzy fan Sinezen, oerset yn it Nederlânsk. Fan dy oersettingen meitsje ik wer wat yn it Frysk. Op ’e skoat ha ik in ôfgryslik tsjok Ingelsktalich keunstboek oer de Dútsker Anselm Kiefer, dy’t al jierren yn Frankryk wennet. Ik ha it boek kocht yn Bilbao yn Spanje.
Ik skriuw sûnt koart haikûs. Links nêst my op ’e grûn leit it boek De smalle weg naar het verre noorden fan de Japanske dichter Basho. Nêst my sit freon en doarpsgenoat J. L. dy’t hikke en tein is yn Den Haach. Hy drinkt in Meksikaansk bierke. Hy fernimt nei ús soan en ik fertel him oer syn Afrikaanske freondinne. ‘Hoi!’ ropt ien nei ús. It is ús Ghaneeske buorfrou. Se swaait mei beide hannen.