Rânen klaai Sa’t it wetter fan it lân wyt, tsjokke rânen klaai tekent, swart tusken griene greiden wiet sa ferjonget him myn taal, skaaft him oan in leafde, leave kearen leaver as de dea. * Randen klei Zoals het water van het land houdt, dikke randen klei tekent, zwart tussen grazig groen en nat zo verjongt zich mijn taal, schuurt zich aan een liefde, vele malen liever dan de dood. * * Healsliten Oerfleanend fan eigenskippen ferset de studearkeameraventoersman de libbens fan wiere feinten, lyk as hy der sels graach ientsje west hie. Spullet monopoalje mei moaraal, preket in provinsjestêd … Lês fierder →