Met n schop en mien zeuntje an e haand stamp ik kluten fien. n Koordje verbiendt de stikken om perk te stellen en t zaaibed te behoeden veur kienderleke overmoed. Zun stijt leeg oranje goldjebloemen schienen aal weer te bloeien. Doar hurk ik noast opa met moanvörmege zoadjes ien t knuustje. t Vertraauwde silhouet buugt hum over mij hin, gript even mien haand, drukt dan d’eerde toe. k Wies woar of dat et wotter moet, op mien swadde klompen zit t jonkje en schept. Goudsjeblommen Mei in skeppe en myn soantsje oan ’e hân stamp ik kluten fyn. In triedsje … Lês fierder →