De heldere lucht en de kracht van de golven, dat alles werkte mee aan een geëxalteerde sfeer van idealisme en nationalisme. En anders wel de Körperkultur van de fraai gebouwde jongenslichamen. Want de Friese geloofsijver van Kalma was niet van homoseksuele ondertonen verschoond. Wat dat betreft was hij wat je noemt een Friese homo universalis en ook in dat opzicht zijn tijd ver vooruit. ‘De geast fan Hollân is dea‘, zo liet hij zijn begeesterde publiek in 1916 weten. Op Terschelling rook je de toekomst. De zon lachte hoog aan de hemel, ver boven de toppen der duinen en heel het strand blonk in een stralende licht. De wind was gezond en fris en de golfslag klonk helder en klaar. Als Kalma sprak leken de golven zijn woorden voort te stuwen in de razende vaart der volkeren. Hij hoorde de stem van de Noordzee.

Huub Mous fertelt in ferhaaltsje oer Douwe Kalma.