Pasolini (1922-1975) skreau yn syn jeugd, yn en nei de oarloch, yn it Furlan, de Noardeast-Italjaanske streektaal fan syn mem. Yn 1954 brocht hy in bondel út fan syn Furlan poëzij, La meglio gioventù (De bettere jeugd). Dêryn stiet it ûndersteande fers yn it earste skift, ‘Poesie a Casarsa (1941-1943)’. Faaks jouwe dy jiertallen it momint fan ûnstean fan dit fers oan.

David

Hingjend tsjin’e put, earme jonge,
draaisto nei my dyn leave holle
mei in fette glim yn ’e eagen.

Do bist, David, lykas in bolle op in dei yn april
dy’t yn ’e hannen fan in bern dat laket
swietwei rint nei de dea.

Pognèt tal pos, puòr zòvin,
ti voltis viers di me il to ciaf zintíl
cu’ un ridi pens tai vuj.

Ti sos, David, coma un toru ta un dí di Avríl
che ta li mans di un frut ch’al rit
al va dols a la muàrt.

Tweintich jier letter kaam Pasolini werom nei it Furlan. Yn 1974 wie er dwaande mei de tarieding fan in werútjefte fan La meglio gioventù. It liket derop dat er fan doel wie om yn de ‘seconda forma’ fan de bondel syn jeugdpoëzij folslein te werskriuwen. Ien fan de gedichten dêr’t er him bot mei dwaande hold wie ‘David’. Hoe’t Pasolini mei dit fers wraksele hat, is te sjen oan de nije ferzy en trije farianten dêr’t er it yn beärbeide hat.

De twadde edysje fan La meglio gioventù hat Pasolini sels net foltôgje kind. Koart neidat er fermoarde waard, binne de earste edysje en de kladden foar de twadde útjûn ûnder de titel La nuova gioventù (De nije jeugd). Op dizze twatalige útjefte is dizze oersetting basearre.

David

Lykas in bolle dy’t op in dei yn april
laat fan in bern dat laket
swietwei rint nei de dea,

David, bisto foarbygien.
Do hast jûn dyn leave bloed
inkeld om it ferjitten te learen.

Coma un toru che ta un dí di Avríl
puartàt da un frut ch’al rit
al va dols a la muàrt,

David, ti sos passàt.
I ti às dat il to sanc zintíl
doma par insegnà a dismintià.

*

David (variante)

Nei doe’tsto wat omhongest
dy deis tsjin ’e put – geduldich as in bolle
dy’t te stjerren giet yn ’e sinne fan gjinien –

is de wrâld ferrûn. Wy befine ús
yn in nije wrâld, en do
bist dong foar de dreamen.

Dopu che tu ti sos stat pognèt
chel dí tal pos – pasiènt coma un toru
ch’al va a murí tal soreli di nissún –

al è finít il mond. Si sin trovàs
ta un nòuf mond, e tu
i ti sos ledàn par i siuns.

*

David (seconda variante)

It tsjin ’e put stean en de glim yn it leave each
– geduldich as in bolle, dy’t giet
nei wêr’t er stjert, laat fan in bern dat wille hat –

wie in teken fan ieuwen, net fan in april.
Mar de wrâld is ferrûn, en do bist in ljocht
yn de skiednis fan it neat.

Il stà tal pos e il ridi dal vuli zintíl
– passient coma un toru, ch’al va
là ch’a si mòur, puartàt da un frut ch’al zuja –

al era un sèin dai sècuj, no di un Avríl.
Ma il mond al è finít, e tu i ti sos ’na lus
ta la storia dal nuja.

*

David (terza variante)

Blonde jonge, dyn kuif en koarte hierren
op ’e nekke fan in bolle dy’t yn ’e sinne fan april
rint en seit “ja ja” mei de holle

nei wêr’t er stjert, sûnt tsientûzen jier wiesto
lykas in jonge hat te wêzen:
nochris tsien jier, en alle mystearje is keard.

Biondu, cu’l suf e i ciavièj curs
ta la cadopa di toru che tal soreli di Avríl
al va dizínt «sí sí» cu’l ciaf

là ch’a si mòur, da dèis mil àins ti eris
coma ch’al à da essi un zòvin:
altris dèis àins, e ogni misteri al è cambiàt.

*

Mear oer Pasolini en it Furlan lêze jo yn it artikel ‘Skriuwe yn in lytse taal’, Ensafh 4, nû. 2, s. 4-21.