Us streek wie sompich en foar safier’t ik wist siet gjinien dêr te wachtsjen op krêftich liederskip. It tierde by ús prima sûnder fisy. Wy hienen in dúdlike foarkar foar in swak bestjoer, gewoanwei om’t we gjin inkele baat hienen by lju dy’t de saak yn in goeie rjochting stjoere soenen – it soe de ferhâldings allinnich mar fersteure. Dêrom seach ik sûnder eangst de ferkiezings temjitte. Moarns dronk ik in glês bier en tsjin fiven stimde ik mei in protte wille op in klown dy’t it lân fierder it moeras yn helpe soe. It is dêr’t we bedije.