In blom, in wite blom hat myn grime dronken yn ’e iensume stêd en wol fan wolkens en beammen neat mear witte. Yn syn eagen ferwylgje de bern fan ûngeduerich fleis en tryste lieten dy’t net mear te sjongen binne. Wêr sil ik dizze ferwezen oere ophingje, dizze oere dy’t my útdôvet alear’t de snie de tongen en de roazen fan ’e woastenij ûnder it ferskuorde wyt stikke lit? In blom, in wite blom hat myn grime dronken yn ’e iensume stêd en wol fan wolkens en beammen neat mear witte. Oersetting: Anne Feddema Eine Blume, eine weisse Blume hat … Lês fierder →