X .
– O, lichte Visioenen mijner Jeugd!
Al, àl te dierbare herinneringen,
Toen ‘k dorst met stamelenden mond te zingen
De groote droomen mijner zienersvreugd.
Gaat heen, ‘t wordt tijd: op wilde golven dringen,
Wat géén mensch deert en niemand ook verheugt,
Grootmachtig-naakte en gruwbaar-simple dingen …
‘k Zeg thans Mij-zelven en Diens groote Deugd:
Der Smart oprijzing en der Mensch-vreugd val,
Der Wijsheid bitterst, wat elk mensch zou zwijgen,
Diep-menschelijke Waarheid, wees gegroet!
Want uit het binnenst van Mijns-Zelfs-zelf zal
Op maat van zware melodieën stijgen
De Apokalupsis van mijn donkren gloed.
Willem Kloos
X.
-O, lichte fisioenen fan myn jeugd!
Al te dierbre heuchnis, doe’t ’k yn ’t koar
mei stammerjende mûle te sjongen doar
de grutte dreamen fan myn sjendersfreugd’.
Gean wei, ’t wurdt tiid: flean op, jou romte foar,
wat gjin mins deart en nimmen ek noch heucht,
dingen, grutmachtich-neakene en grousume-teloar …
‘k Sis no Mysels en dy syn grutte deugd:
‘t Bitterst fan wiisheid, ’t riizjen fan smert
en minske freugdefal dy’t elk docht swijen,
djip minsklike wierheid, hear myn groet!
Want út ’t binnenst fan myn eigen hert
sil stiigje op mjitte fan swiere meldijen
de Apokalypsus fan myn donkere gloed.