Blind scherpt de schaatser zijn blik aan de einder.
Zijn huid schuurt de vlakte vlakker dan vlak
tot vlaktes in vertes verdwijnen.
Alleen nog die eeuwige guurgrauwe, deinende lijnen.
Land vindt water nooit meer terug.
Rouwlinten binden zijn droom
als een diepvriespakket op de rug.
Gedachten kruien als ijsschotsen tegen zijn slaap.
Hij is waar hij is maar hij is er niet meer.
Zijn sneeuwwitte bloed staat stil in de tijd.
In de as van zijn wezen brandt nog het vuur
van de dans waarmee hij de tocht der tochten begon.
Als hij Dokkum bereikt, weet hij dat hij zichzelf overwon.
In een wurgende laatste cadans doemt als een bloem
op het water, de kroon van de elfde stad voor hem op.
Het schreeuwt en het schrijnt in de schaatser.
Na de ijskouwe dans met de dood slaat er
een vlammende vreugd door hem heen.
Dokkum is het keerpunt in de strijd.
Op het stralende ijs in het hart van de stad
proeft hij de glans van victorie.
Duizenden harten bezingen zijn faam.
Zijn naam staat in de boeken geschreven.
Met de maan en drie sterren als goud op de rug,
het laatste lood in de benen, rijdt de schaatser
als moedige koning naar Ljouwert terug.
Blyn skerpet de rider syn each oan ’e kime.
Syn hûd skjirret de flakte sljochter as sljocht
oant flakten yn fierten ferdwine.
Oars net as dy ivich skrale, skiere, dynjende linen.
Lân fynt wetter nea net werom.
Roulinten bine syn dream as ynkâlde lêst op ’e rêch.
Tinzen skowe him as skossen tsjin ’e sliep.
Hy is dêr’t er is mar hy is der net mear.
Syn sniewyt bloed hâldt stil yn ’e tiid.
Yn ’e jiske fan syn wêzen baarnt noch it fjoer fan ’e
dûns dêr’t er de tocht fan ’e tochten mei begûn.
As er Dokkum berikt, wit er dat er himsels oerwûn.
Yn in wjirgjende lêste kadâns wurdt er foar him de
kroan fan de alfde stêd, as in blom op it wetter gewaar.
It raast en it skrynt yn ’e rider.
Lôgjende blidens slacht troch him hinne
nei de iiskâlde dûns mei de dea.
Dokkum is it kearpunt yn ’e striid.
Op it strieljende iis yn it hert fan ’e stêd
priuwt er de glâns fan fiktoarje.
Tûzenen herten besjonge syn rop.
Syn namme stiet skreaun yn ’e boeken.
Mei de moanne en trije stjerren as goud op ’e rêch,
it lêste lead yn ’e skonken, rydt de rider as
moedich kening nei Ljouwert werom.