KOMPENSAASJE
Ik krige in ynformaasjebrief fan it buro WMO fanwege myn PGB. In prachtbrief. Ik haw him Annek foarlêzen. We wiene slop fan ’t laitsjen. Foar in amtlike brief is er aardich helder, mar der sitte sokke moaie sintsjes yn. It begjint dermei dat de gemeente tajout dat besunigjen op it PGB en it kollektyf ferfier ‘niet is toegestaan op de wijze waarop we dat hebben gedaan. Daarom heeft de gemeente besloten om het PGB dit jaar weer naar de oude situatie te herstellen.’ Hjir swijt men oer in pear saken: der stiet net dat besunigje net mei, op syn Ljouwerters mei it net. Hoe dan wol of net? Hiene wy dêr net in oersjoch fan krije moatten?
Dan folget in stikje oer it iepenbier ferfier; de gemeente wol de foarsjennings op dit mêd ferbetterje. Bygelyks, sa seit de brief, ‘door het aanpassen van de bushokjes’. Wêr’t dy oanpassing út bestean sil wurde wy net gewaar. In ticht hokje mei in kacheltsje en sêfte muzyk? Moatte jo no in taksy bestelle om jo te ferfieren, aanst nei allegear ‘ferbetteringen’ kinne jo faker de bus nimme. ’Dat biedt u voordelen. Zo kunt u zelf kiezen wanneer u vertrekt en u hoeft niet meer te wachten op de taxi.’ Ik bin út de tiid doe’t de Vlugtax by it stasjon Hearrenfean stie mei twa Mercedessen. En fluch wiene se, der koe gjin bus tsjin op. En no sil yn Ljouwert de bus – mei syn fêste rûte en tiden – it fan de taksy winne?
Dan dûkt der in nij begryp op: de ‘compensatieplicht’, dy’t de gemeente opleit om te soargjen dat jo jo rêde kinne mei de deistige dingen. Dan in pear prachtsinnen: ’Voortaan kunt u aangeven voor welk probleem u geen eigen oplossingen beschikbaar heeft en kunt u de gemeente vragen u te helpen om een oplossing te vinden. Er is geen sprake van een aanvraag, maar van een aanmelding.’ My tinkt dat der net sa’n grut ferskil is tusken beide, mar de amtlike skriuwer sjocht der in komplete tsjinstelling yn: ‘U hebt dus geen recht meer op een voorziening, maar u krijgt hulp bij het oplossen van uw probleem.’
Ik freegje my ôf hoe’t dy hulp my helpe kin as ik gjin rjocht op in foarsjenning haw. Dat it de gemeente mienen is blykt út wat se ‘Het Gesprek’ neame, ja twee kear in haadletter. Dêr moat alles op tafel komme. Nei in setsje sil besjoen wurde oft de nije wurkwize foldocht en men dermei trochgiet. De útslach wyt ik al: op in pear lytse ferskowinkjes nei bliuwt alles gelyk. Utsein de taal, dy is ferrike mei de term kompensaasjeplicht.
Willem Winters
PGB
Dat wie yndie noch ris in moaie brief. De gemeente Ljouwert woe PGB-hâlders ynljochtsje oer de feroaringen – of gjin feroaringen – fan it PGB. No hawwe wy al jierren te krijen mei it PGB. Eltsenien dy’t Willem meimakket wit dat er al hiel lang de sykte fan Parkinson hat. Wy hearre faak dat it sa goed mei him giet. Dat is ek sa. Willem docht er alles oan om yn de mjitte fan it libben te bliuwen. Mei sukses. Ik kin him der mar allinnich mar om bewûnderje. Willem is fan izer. Der is in ‘mar’ by. De bûtenwrâld sjocht Willem as it goed giet. As it net goed giet bliuwt er thûs.
En dan sa’n brief oer it ‘herstel van persoonsgebonden budget voor collectief vervoer.’ Moaie wurden, mar it komt der op del dat no yn stee fan rjochtsom, linksom besunige wurdt. De minsken moatte de bus mar wer nimme. It is net it iennige. Sûnt jannewaris 2012 wurde foarsjennings dy’t ‘normaal’ binne en gewoan te keap ek net mear fergoede. It leveret frjemde konstruksjes op: in antislipflier yn de dûs wurdt net mear fergoede. In badstoel wol, mar as der in muorke yn de dûs fuort moat, moatst it wer sels betelje… Lit alles no gewoan te keap wêze. In rolstoel kinst ek gewoan by Lammert de Vries helje. Werom nei it ‘herstel van persoonsgebonden budget voor collectief vervoer’. Ik sjoch it foar my. Leau mar dat de busûndernimmings hjirop sitte te wachtsjen! Stiet der in rige âlderein mei rollators. Moat der in rolstoel de bus yn, rint der in healwize troch de bus te razen, want dy moatte neffens de gemeente ek mei. Undertusken fernielt ien of oare barbaar foar de safolske kear it oanpaste bushokje mei kacheltsje.
Willem hat noch noait gebrûk makke fan it kollektyf ferfier. De bus sil er ek noait nimme. Hy skuort leaver op syn scootmobyl troch Ljouwert en oars ryd ik him wol yn ús eigen bus. Mar rekkenje der mar op dat ik, as dit trochgiet, graach sa no en dan sjen wol hoe’t dit ôfrint!
Anneke van Renssen