Bij ’t fernimmen fan ’t ferstorven fan Tsjêbbe Hettinga

De dyk draait foor my weg.
’n Lantearnpaal skuuft in ’e berm.

Ik fyn genade in dyn skoat,
‘n Briefy met liefde in ’e jasbús.

Bij de plaats lêge swartwitte feren fan ’n skolekster.
’n Haas skiet fort, ’n wikel skeert der overhyn.

As foorjaarssnee de witte dônsferen.
Ik pak ’n steertfeer en dink an de groate dichter.