Yn de nacht
fan de nacht
stean ik steil
stil tusken
twa nachten
as boekesteunen.

Oer de
rânen sjoch ik
hichten
fan swart
in heechbrieder
leit dêr.

Myn frucht fan
aaien giel
de djerre
leech de dop
prematuer
de dowen.

It ferlies
in nachtspinsel
útbret yn’t
tsjuster by’t
kymjen fan ljocht
as deade dream.