n zijn dichtbundel Zelf laat Pieter Boskma zien hoe het gemis van zijn geliefde hem vijf jaar na haar dood uiteen blijft rijten. Heel langzaam neemt hij een beetje afscheid van de rouw. Ergens gloort hoop. In het begin zijn de gedichten nog doordrenkt van ironie, van ternauwernood ontsnapte rijmdwang om maar niet te dicht in de buurt van de hete brei te komen. Maar al gauw verdampen die grappen. Boskma gaat als een hedendaagse Reve met dodelijk serieuze ironie de harde realiteit te lijf. Hij slaat in ieder gedicht ongenadig op de trom van zijn emoties.

Lês fierder by Atheneum Boekhandel