In soad minsken binne der mei op de hichte dat oan elts libben in ein komt. Je ha ek guon dy’t miene dat se it ivige libben ha, mar spitich foar harren rint dy oertsjûging op in bittere teloarstelling út. Der komt in dei dat it oer en dien is mei de show. In gegeven sa wis as de bank.
Wat dêrnei bart is net alhiel helder, de iene tinkt der fan alles efteroan, in nije start dêr’t je eltsenien dy’t jo ûntfallen is wer moetsje sille, yn in omjouwing sûnder pine en oar brek. In oar hopet dat de ellinde dan dien wêze mei en dat alles asjeblyft net wer opnij begjint. Stel dat je dy misliksma dy’t jo in poat útdraaid hat noch wer ris tsjinkomme soenen. Hoe dan ek, der wurdt al tûzenen jierren oer diskusjearre, ik ha net de yllúzje dat it nei dizze kollum oars wêze sil.
Wat wol fêst stiet is, dat jo mei de stoflike omskotten in pear kanten út kinne. Begrave of kremearje. Der binne noch wol wat opsjes, mar dy fine mar marzjinaal plak. Sels fyn ik de opsje ‘Op in weardige wize oan de natuer weromjaan’ wol moai. Tsjinstanners sille daliks roppe dat it oan de protters raast om de jo ûntfallen neisten oan de wylde bisten te offerjen, mar neffens my bart dat alle dagen yn de natuer. Ik soe der gjin muoite mei ha dat in ploech feale gieren oer my teset giet, ik fiel der dochs neat mear fan, mar elts moat mar witte wat er docht.
De ferhâlding tusken kremearjen en begraven is sawat heal om heal yn Nederlân. Kremearjen nimt hurd yn populariteit ta, it is wat goedkeaper en je ha gjin rompslomp mei ûnderhâld fan in mânske stien en sa mear. In urnmonumint is fansels ek mooglik, mar de measten bedarje yn in urnemuorre, mei in dekplaatsje der foardel. Maklik skjin te hâlden. Foar de echte leafhawwers fan begraven bestiet der in webside. Nee, net foar dyselden dy’t begroeven binne, mar foar de minsken dy’t benijd binne nei wêr’t Pieter of Klaske no eins leit. Jo kinne op graftombe.nl fan hast alle hôven yn Nederlân de foto’s fan de stiennen opfreegje. Der binne dus minsken dy’t mei in kamera alle grêfstiennen fan it lân op de foto sette en digitaal dokumintearje. Elts syn hobby, it is soms hartstikke maklik om immen op te sykjen. Grutte lof foar al dat wurk fan de minsken efter graftombe.nl.
Op in sneontemiddei, it wie al aardich let, gie de belle fan de foardoar. Ik die iepen en der stie in man yn in koarte broek mei in soarte fan Hawaii shirt foar my. Hy hie in kamera foar it boarst hingjen. ‘Ik heb een vraag,’ sei er. ‘Zou ik uw orgel op de foto mogen zetten?’
Ik moast efkes skeakelje, wy ha nammentlik gjin oargel. Wol in piano. ‘Het gaat om het Bakker en Timminga orgel in de hervormde kerk in Boornbergum,’ sei de jongeman doe. ‘Wij documenteren alle orgels in Nederland.’
Doe gie my in ljochtsje oan. ‘Hoe komt u dan bij mij?’
‘O, ik ben gewoon naar het huis tegenover de kerk gelopen en daar verwezen ze naar u.’
Dat wol ik wol leauwe, want yn dat hûs wennet de tige aardige jongkeardel dêr’t ik 2.5 jier lyn op deselde dei mei ôfpraten ha dat wy net mear smoke sille. Dy sil wol tocht ha, alle frjemde apostels stjoer ik nei Ferdinand. Bin ik der mar ôf.
‘Nummer 39 moest ik naar toe.’
‘Ja, ik snap het. Toevallig ben ik beheerder van de begraafplaats, maar ik heb ook een sleutel van de kerk, dus ik loop wel even mee.’
Sa bedarre ik dus mei in knaap, flak by Swol wei, yn tsjerke. Hy fertelde fol fjoer oer de side dêr’t er de foto’s op sette soe. En thús ha ik der efkes op sjoen. Foar de leafhawwer fan tsjerke-oargels is dat echt in oanrieder. Alles, mar dan ek hast alles oer alle oargels yn Nederlân is der te finen.
Dit is it adres: http://www.orgbase.nl/ It is it ekwivalint fan http://www.graftombe.nl/, allinnich sit hjir wat mear muzyk yn.