it stopljocht stie op read,
dochs woe in frou
noch gau efkes de strjitte oerstekke

kôgjend op in stikje kaugom,
in lytse poppe mei tinne hierkes
yn in doek foar it liif

in meter fierder, noch gjin tel letter,
sloech in dûbelliddige stedsbus
harren mei faasje tsjin de strjitstiennen

twa miggen yn ien klap,
tocht de misantroop
lyk efter harren op ’e stoepe

hy stie dêr te wachtsjen
en hie mei syn foarse stal
har útsicht behindere

doe stiek er sels oer,
al wie de strjitte withoe read,
it stopljocht stie op grien