Yn de bondel Young Poe Tsoeng (1930) sette Slauerhoff fan ferskillende Sineeske dichters poëzy út it Frânsk, Dútsk en Ingelsk oer. Dêrnjonken brocht er by wize fan chinoisery in grut tal gedichten byinoar dy’t mei it Sineeske libben en lânskip fan dwaan hawwe. De wenstige sidene gewaden, glânzgjende moannen en bloeiende roazen, dêr’t it yn de Sineeske poëzy faak fan optilt, giet er lykwols út ’e wei. Yn de samling Young Poe Tsjoeng, in namme dy’t letterlik ‘fan gjin nut’ betsjut, jout Slauerhoff de foarkar oan de bitterens en mankelikens fan it bestean sels. Oare kear mear.

Lês fierder by Eeltsje Hettinga