Al fan myn fjirde jier ôf bin ik lid fan de iepenbiere biblioteek, sûnder ûnderbrekking. Ien fan myn sussen naam my mei nei de biblioteek yn Dokkum en der gie in wrâld, wat sis ik, in paradys foar my iepen. Doe’t ik de bernebiblioteek út hie, koe ik sûnder mankearjen oerstappe nei de folwoeksenenôfdieling. It wienen de jierren santich, de ferbylding wie (hiel efkes) oan de macht, dat gjin bibliotekaris dy’t der oait wat fan sein hat.

Lês fierder by Baukje Zijlstra