Uitgeput en verzadigd laat ik mijn denkbeeldige vriendin thuis achter. Ik noem haar Swaantje, niet Sylvaantje. Wat een integratie nadat we in elkaar geïmmigreerd waren! Make love, not war.

“Doe de groeten aan Kuzu”, roept de denkbeeldige me na. Want de thema’s zullen vanavond wel immigratie en integratie zijn.

Tunahan Kuzu is namelijk te gast in café “De Ossekop”. Het zoude niet geheel haram zijn geweest om hem naar Café “De Varkenskop” te laten komen.

Zodoende marcheer ik nu met mijn gebronsde sportschoolbody door het miezerige Leeuwarden. In de verte hoor ik wolvengehuil. Zeker grijze wolven, denk ik, en lach tegen mijn spiegelbeeld in het glas van Bakker Bart.

Lês fierder by Liwwadders