De Franse dichter Paul Verlaine kreeg aan het eind van de 19e eeuw een opdracht om van te smullen: het schrijven van een cyclus gedichten over bibliofilie. Frappant was dat hij zelf weinig waarde hechtte aan papieren uitgaven, het grootste deel van z’n leven nauwelijks boeken en bundels bezat. Dat zal er mede de reden van zijn geweest dat hij het onderwerp met meer ironie benaderde dan menig liefhebber lief was. Dat garandeerde een spanningsveld waar vertaler Martin Hulsenboom zijn talent op beproefde.

Lês fierder by Albert Hagenaars